Inleiding

Max (voluit: Marius Hugh Louis Wilhelm) Blokzijl werd op 20 december 1884 te Leeuwarden geboren.

Blokzijl als schipper van zijn boot "Tramp".

Van 1903 af was hij als journalist verbonden aan het Algemeen Handelsblad, een functie welke hij, met enkele onderbrekingen, tot de zomer van 1940 zou blijven vervullen. In 1907 vormde hij samen met zijn collega-verslaggever Jean-Louis Pisuisse een straatmuzikantenduo, dat van 1908 tot 1912 een reis naar de Oost maakte. Drie jaar bleven beiden in Nederlandsch-Indië en tijdens dit verblijf sloten zij zich in de laatste periode voor de Atjeh-oorlog bij de Marechaussee aan.

Blokzijl met Pisuisse aan het strand van Scheveningen, 1912.

In 1913 werd Blokzijl tot correspondent van het Algemeen Handelsblad te Berlijn benoemd. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd hij echter gemobiliseerd en drie jaar lang diende hij als officier bij een landweerbataljon. In 1917 ging hij naar Berlijn, aanvankelijk als tweede, later als eerste correspondent. Tijdens zijn Berlijnse periode was Blokzijl jarenlang voorzitter van de door hem opgerichte Nederlandsche Bond in Duitsland. Na de machtsovername van Hitler groeide Blokzijl's sympathie voor het nazi-regime. In 1935 sloot hij zich als donateur bij de NSB aan, maar van zijn ware gezindheid kregen de hoofdredactie van het Handelsblad alsmede zijn collega's, weinig te merken. Datzelfde gold voor de redacties van een zevental samenwerkende bladen, waaraan Blokzijl, buiten medeweten van het Handelsblad, op gezette tijden bijdragen onder pseudoniem zond. Ook stuurde hij artikelen aan "De Waag", welke anoniem geplaatst werden. Pas in de zomer van 1940 toonde Blokzijl zijn ware gezicht. Ogenblikkelijk verbrak het Handelsblad alle banden met hem. Enige maanden later haalde Janke hem weer naar Den Haag om ingezet te worden bij de gelijkschakeling van de confessionele pers.

Blokzijl achter zijn bureau.

Begin 1941 werd hij adviseur van de directie en de hoofdredactie voor "De Standaard" en in juni van dat jaar volgde zijn benoeming tot hoofd van de afdeling Perswezen van het departement van Volksvoorlichting en Kunsten. In 1942 kreeg hij aldaar eveneens de afdeling Propaganda onder zich. Als actief lid van de NSB werd hij tevens tot hoofd van de afdeling Pers van het NSB-hoofdkwartier benoemd.

Blokzijl in zijn werkkamer op het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten.

Gedurende de eerste maanden van 1941 hield Blokzijl een serie van negen radiolezingen onder de titel "Ik was er zelf bij". Het enthousiasme bij de autoriteiten was zo groot, dat hij reeds in maart met twee nieuwe radiopraatjes kon starten: elke maandag avond het Politieke weekpraatje" en elke donderdagavond "Brandende Kwesties". Tevens sprak Blokzijl voor de radio (vermoedelijk van 1942 tot 1940); "Mailbrieven, welke bestemd waren voor luisteraars in Nederlandsch-Indië, alsmede zijn ''Europa-Rundgespräche". Van september 1944 af hield Blokzijl een dagelijks nieuwspraatje, dat in de laatste oorlogsmaand werd uitgezonden vanuit de vesting Scheveningen.

Na de oorlog werd Blokzijl veroordeeld tot de doodstraf. Het vonnis werd op 16 maart 1946 voltrokken.

Een sterk vermagerde Blokzijl voor de voltrekking van het doodsvonnis.

De toegang is in juni 1979 vervaardigd door mejuffrouw drs. P. Micheels.

arrestatie Max Blokzijl

Gerelateerde bronnen