Tweede Kamer, vergaderjaar 1993-1994, 23.607, nr. 1. 18 p. ; 28 cm

Met lit. opg.

Overdruk uit: Icodo-Info, ISSN 0168-9932 ; vol. 11 (1994) no. 1 (Juni). P. 37-48. ; xx cm.

Geïnterviewde vertelt hoe ze op twaalfjarige leeftijd vanuit een bioscoop werd ontvoerd en daarna op diverse locaties in schuren in bossen werd misbruikt door de Japanners, verstoken van goed voedsel, kleding en wasgelegenheid. Mensonterende omstandigheden.

Geïnterviewde vertelt dat ze uit haar dorp weggehaald werd door de Japanners. Ze vertelt over de slechte leefomstandigheden. Tijdens ziekte werd ze in huis genomen door een Japanse arts, met wie ze een tijd samenleefde. Haar twee zussen werden ook ontvoerd.

Geïnterviewde vertelt hoe ze misleid werd om in Borneo in een bordeel als troostmeisje te werken. Verder spreekt ze over verschillende Japanse soldaten, het systeem van toegangskaartjes, het feit dat Japan nog geen excuses heeft aangeboden of compensatie heeft verleend. Ook zingt ze een Japans liedje.

De geïnterviewde vertelt dat ze door de Japanners gevraagd werd mee te gaan naar de kazerne. In tegenstelling tot haar vriendinnen, die bang waren, ging ze mee. Op de kazerne leerde ze onder andere de Odori-dans. Ze moest zich kleden als een Japanse en voor de Japanners zingen en dansen. De Japanners genoten daarvan. Ook werd ze verkracht.

Geïnterviewde vertelt hoe ze aan het spelen was toen ze ontvoerd werd door de Japanners. Ze werd meegenomen en verkracht. Dit duurde twee maanden en daarna wist ze te ontsnappen. Haar lichaam was echter al kapot gemaakt. Ze vertelt dat ze eruit zag als een aapje toen ze thuiskwam, ondervoed, haren niet meer gekamd. Ook bij haar was de schaamte groot en ze hoopt op compensatie.

'Troostmeisjes' worden ze genoemd. Jonge vrouwen, soms nog kinderen, die tijdens de Tweede Wereldoorlog stelselmatig werden verkracht door de Japanse bezetter in voormalig Nederlands-Indië. In soldatenbordelen verrichtten ze seksuele 'dwangarbeid'. Wat zijn de herinneringen van deze vrouwen en wat zijn de gevolgen geweest van hun verborgen en verdrongen leed? De filmmakers zijn in Indonesië op zoek ...

Archief 888: Stichting Project Implementation in the Netherlands (PICN) 1. Stichting Project Implementation Committee in the Netherlands (PICN) 1.1. Correspondentie 4-20 Correspondentie van de voorzitter van de Stichting Project Implementation Committee in the Netherlands (PICN), M.J. Hamer-Monod de Froideville, met verschillende personen en instanties Bevat publicaties van prof. dr. Soh Bevat een ...

Over de fototentoonstelling Troostmeisjes van Jan Banning over Indonesische slachtoffers van gedwongen prostitutie.

Tijdens de Japanse bezetting werden duizenden vrouwen gedwongen tot prostitutie. Dit is het verhaal van Rosa.

Geïnterviewde vertelt hoe ze op dertienjarige leeftijd werd misbruikt door Japanners in een bordeel, evenals haar twee oudere zusjes, die aan hun verwondingen uiteindelijk overleden zijn. Uit angst voor de Japanners konden hun ouders hen niet beschermen.

Voordat de Japanners binnenvielen, verkocht de geïnterviewde o.a. watersla in een tentje. Toen de Japanners er waren, vroegen ze haar of ze voor hen wilde koken en hun kleren wilde wassen. Ze werd meegenomen, maar ze hebben haar misleid. Stelselmatig werd ze door hen verkracht.

Geïnterviewde vertelt dat zij op haar twaalfde is verkracht door een Japanse militair tijdens de Japanse bezetting. Hierdoor kan ze geen kinderen meer krijgen. Ze vertelt over haar echtgenoten en vertelt dat haar derde echtgenoot van haar gescheiden is omdat hij haar een ‘afdankertje’ van de Japanners vond.

Geïnterviewde vertelt hoe ze als jong meisje met een groep andere meisjes door Japanners (en met hen samenwerkende Indonesiërs) uit het dorp meegenomen werd om ergens buiten, ver van het dorp, verkracht te worden door verschillende mannen. Daarna wist zij, door zich listig te verstoppen, aan hun wreedheden te ontkomen. De Japanse militairen zochten regelmatig de dorpen af voor meisjes.

Geïnterviewde vertelt dat ze 14 jaar oud was toen de Japanners haar dorp binnen vielen en haar meenamen om te werken. Wat voor werk bedoeld werd, wist ze niet. Ze hoefde maar met één militair gemeenschap te hebben. De anderen kon ze weigeren omdat ze beschermd werd door een Javaanse bewaker. Ze vertelt tevens over de beloofde compensatie die ze nog steeds niet heeft ontvangen.

Aandacht voor de gedwongen prostitutie van vrouwen, de zogenaamde troostmeisjes, in de door de Japanse krijgsmacht bezette gebieden in de Pacific en Azie, voor de schendingen van internationaal recht en de oorlogsmisdadentribunalen. Bibliogr.: p. 235-242. 253 p. : ill. ; 24 cm.

Geïnterviewde 23 is in 1934 in Pelauw (Haruku) geboren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkt geïnterviewde voor de Japanners. Hij vervoert stenen en krijgt daarvoor betaald. Er zijn ook Javanen en Australiers tewerkgesteld voor de aanleg van een vliegveld nabij Pelauw. Er was geen contact tussen de bewoners van Pelauw en de Australische gevangenen. Hij herinnert zich dat na circa twee jaar geallieerde ...