Proclamatie aan het heele Indonesische volk, afkomstig van de bevelhebber der Japansche strijdkrachten. Met Indonesische vertaling.

234 p. : ill. ; 24 cm.

Mevrouw CM is de dochter – kazernekind – van een Molukse KNIL-militair die in Magelang (Java) was gelegerd. Als 1942 de Japanners binnenvallen wordt ze samen met haar broertje, haar zuster en haar stiefmoeder (haar moeder sterft in het kraambed bij de geboorte van haar broertje) uit de kazerne geëvacueerd. Haar vader is dan al naar het front vertrokken. Zij zouden elkaar in 1949 voor het eerst weer zien, maar als het schip waarop zij varen vanaf Soerabaja de haven van Ambon binnenkomt, vertrekt op vrijwel hetzelfde moment een ander schip, met aan boord haar vader, vanaf Ambon naar een andere bestemming. De man was op Ambon met verlof, maar dat verlof was verlopen. Uiteindelijk zal zij haar vader pas in 1958 in Nederland terugzien. Mevrouw vertelt over haar kinderjaren op school en in de kazerne, over haar wederwaardigheden tijdens de Japanse bezetting en tijdens de jaren van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd. Mevrouw houdt aan haar levenservaringen een rotsvast Godsvertrouwen over. Mevrouw onderhoudt intensieve (economisch ondersteunende) contacten met de familie op Ambon. Mevrouw is van mening dat Molukkers in Nederland geen aanspraak mogen laten gelden op voorouderlijke grond in het vaderland, aangezien de Molukkers daar de grond in beheer hebben.

Mevrouw JW is de dochter van Molukse ouders die in het voormalig Nederlandsch Indië een wat hogere maatschappelijk positie innamen dan de meeste andere Molukkers. Mevrouw heeft een opvoeding genoten die door haar als 'Nederlands' wordt getypeerd. In reactie daarop ontwikkelt mevrouw een sterke hang naar 'het Molukse'. Mevrouw vertelt uitgebreid over het dagelijks leven tijdens haar kindertijd, waarbij er verschillen naar voren komen tussen kinderen die in de kazerne of in de dorpen opgroeiden, en een stadskind zoals zij was.

Archief 540: Sipkes, C. Binnenlandse Strijdkrachten (BS) Contacten met hogere en nevengeschikte commandanten

Foto van een bevrijdingsparade in Leiden met de Indonesische groep Irawan van de studentensectie van de BS. Opname mei 1945.

Mevrouw HA is de dochter van katholieke boerenmensen. Zij heeft het dorpsleven op Tanimbar nog gekend. Als meisje wilde ze non worden, maar de inval van de Japanners maakte dat ze noodgedwongen ook op het land ging werken. Ze vertelt over de honger tijdens de Japanse bezetting, over wreedheden van de Japanners. Na de Japanse bezetting trouwt ze in 1948 met haar man, die toen al bij het KNIL zat. Ze vertelt over het leven van een soldatenvrouw, die steeds na een luttel aantal maanden haar man naar weer een andere legerplaats moest volgen, over de gevechten tegen het Indonesische leger waar haar man aan deel moest nemen. In 1951 vertrekt ze met man en oudste kind met de New Australia naar Nederland. Mevrouw beschouwt haar vertrek naar, en haar verblijf in Nederland als een ingreep van God. Niettemin onderhoudt ze contacten met familie op Tanimbar en moedigt ze haar kinderen en kleinkinderen aan hetzelfde te doen.