"Geschiedenis van en verhalen over Kamp Erika bij Ommen: een kamp voor gearresteerde Nederlanders tijdens de Tweede Wereldoorlog." Met literatuuropgave. 126 pagina's : illustraties ; 24 cm

Rapport, <i>Excessen uit het kamp Erica in Ommen</i>, circa 1945 - 1955

Kamp Erika was een strafkamp in de bossen van Ommen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het kamp werd in 1942 in gebruik genomen als justitieel strafkamp om de overvolle gevangenissen te ontlasten. De gevangenen waren veelal zwarthandelaren en illegale slachters, mensen die de distributiewetten hadden overtreden. De bewakers waren voornamelijk Amsterdamse werklozen, aangevuld met SS-ers die in Ommen een opleiding kregen tot kampbewaker. In 1943 werd Erika een opvoedingskamp, een Arbeitserziehungslager voor landlopers en bedelaars, maar ook voor mensen die zich hadden onttrokken aan de arbeidsplicht in Duitsland. In het najaar van 1944 werd Erika weer een strafkamp, deze keer bewaakt door de Ordnungspolizei, de SS en de Sicherheitsdienst.

Matthew Mansfield donated the oral testimony of his mother Erica Goldstein Mansfield to the United States Holocaust Memorial Museum on October 16, 2006. The testimony is from a talk titled "Erica Mansfield: Kindertransport to U.S.A" recorded on February 3, 2004.

Foto van de barakken en tenten van kamp Ommen (ook wel kamp Erica of Erika), waar 3800 studenten die weigerden de loyaliteitsverklaring te tekenen, geïnterneerd werden voordat zij in Duitsland tewerkgesteld werden. Ongedateerde opname.

Doctoraalscriptie geschiedenis Universiteit van Amsterdam. 124 p. : ill. ; 30 cm

De heer Eigenraam werd geboren in Vlaardingen, maar verhuisde al jong naar Amersfoort, waar zijn vader kwam te werken als bouwkundige en architect. Eigenraam was de oudste van zes kinderen en trad beroepsmatig in de voetsporen van zijn vader. Vader Eigenraam was rechtzinnig gereformeerd, maar ook enigszins dwars, iets wat in de jaren dertig tot uitdrukking kwam in steun aan de links-christelijke partij Christelijk-Democratische Unie (CDU). Na de Duitse inval evacueerde het gezin naar Noord-Holland, om korte tijd later weer terug te keren naar Amersfoort. Eigenraam ging tijdens de oorlog naar de MULO, daarna naar de MTS en kwam nadien te werken bij zijn vader. Met zijn jongere zus maakte hij een fietstocht naar Zwolle, toen hij werd aangehouden door de Duitsers en korte tijd tewerkgesteld werd om schepen te lossen aan de IJssel. Hij verbleef toen tijdelijk in Kamp Erika bij Ommen, waar hij bevrijd werd door Poolse soldaten. Het gezin Eigenraam ging tegen het einde van de oorlog mee met de ‘Vrijmaking’. Eigenraam ziet terugblikkend geen verband tussen de kerkscheuring en de oorlog, maar zoekt de oorzaak verder terug: in de strijd die al in de jaren dertig tussen gereformeerde theologen woedde.

Includes bibliographical references (pages 282-288). 287 pages ; 23 cm

No restrictions on access

Consists of one DVD containing a talk entitled "Erica Mansfield: Kindertransport to U.S.A", given by Erica Goldstein Mansfield on February 3, 2004. In the talk, Mrs. Mansfield, originally of Vienna, Austria, describes her memories and experiences as a five-year-old child on a transport to the United States in May 1939, as part of a group of children sponsored by Gilbert and Eleanor Kraus and Brith Sholom. Erica's parents and younger brother were able to emigrate to the United States later that year. Also includes a short memoir written by Erica in 1997 as well as copies of her personal papers. Also includes a 2002 article by Dr. Erwin Tepper entitled "50 Children," with photographs and documents regarding Erica's transport and the other children in the group.

Geïnterviewde (1923) is geboren in Amsterdam, hartje Jordaan. Zijn biologische vader was een Hongaarse componist, zijn moeder afstammelinge van Baron Van Heeckeren. Hij woonde met zijn moeder en zijn stiefvader en 2 broers en een zus. Al op jonge leeftijd zat hij in een koor op de Rozengracht in Amsterdam, in de Rozenkerk. Later was hij begeleider van Johnny Jordaan en Tante Leen, hij heeft ook in de klas gezeten met Johnny Jordaan. Na de MULO heeft hij op de Grafische School gezeten, hij kon heel goed tekenen. Na afronding van zijn opleiding startte hij als zetter bij een drukkerij in de Jodenbreestraat. De mensen daar hielpen Joden onderduiken via een luik onder de drukpers. Geïnterviewde heeft later het illegale Parool gezet. Vervolgens is hij ondergedoken in Den Haag voor de Arbeitseinsatz. Toen hij met musici op tournee ging, is hij bij een controle in Maastricht opgepakt en overgebracht naar Kamp Erika in Ommen. Dit beschrijft geïnterviewde als een vreselijk kamp, waar oud-frontsoldaten, gewonden, bewakers waren. De commandant Faure, een oud-buurman van zijn moeder, dacht dat geïnterviewde zijn zoon kon zijn en gaf hem een gemakkelijk baantje. Maar Johan moest naar Amersfoort, ondanks protest van Faure. In Amersfoort werd hij in het Jodencommando geplaatst. In het interview beschrijft hij dit commando gedetailleerd. Na enkele dagen wist hij zich te laten overplaatsen met hulp van de Lageroudste Toni. Voor de Kerst heeft hij tekeningen gemaakt van bewakers, die de tekeningen opstuurden naar hun vrouwen. Met Kerst gaf hij een concertje samen met Tonny Moore, ze speelden o.a. Stille Nacht, Heilige Nacht. In de NSF, Nederlandse Seintoestellenfabriek-commando, gezeten en daarna op transport naar Duitsland. Op station Amersfoort kreeg hij van een mevrouw een bijbeltje, dit ligt nog steeds op zijn nachtkastje. Geïnterviewde kreeg werk in Berlijn Wannsee, waar hij schoenen moest sorteren. Op transport naar Polen is hij uit trein gesprongen en uiteindelijk terecht gekomen in Linz am Donau, Reichswerke Hermann Göring, als “technisch” tekenaar, tot het eind van de oorlog. Geïnterviewde is na de oorlog tekenaar geworden, heeft gewerkt in platenindustrie en als jazz-bassist.

Archief 881: Passtoors, J.H. 3. Militair Commissariaat voor de provincie Overijssel

Archief 250h: Ommen, Arbeitseinsatzlager Erika Naoorlogse omgang met kampen en gevangenen Geschiedschrijving, onderzoek en documentatie

In Kamp Ommen zaten tussen juni 1942 en mei 1943 gevangenen die door Nederlandse rechters veroordeeld waren wegens overtreding van de distributiewetten. Daarna was het kamp onder andere bestemd voor ontduikers van de Arbeidsinzet, studenten die de loyaliteitsverklaring weigerden te ondertekenen en "asocialen": landlopers, bedelaars en werklozen.

Archief 216k: Departement van Justitie Arrondissementsrechtbanken Haarlem