Inleiding

Tijdens de geallieerde opmars in Noord-Brabant waren er een aantal Duitse Sprengkommando's actief om zoveel mogelijk vernielingen aan te richten. In dat kader werd in de nacht van 4 op 5 november de toren opgeblazen van het stadhuis van het op de zuidelijke oever van de Bergse Maas gelegen Heusden. Op de zolderverdieping van dat stadhuis was tevoren een extra zware, gecamoufleerde lading explosieven geplaatst; de drie leden van het Duitse Sprengkommando die kort na twee uur in de nacht de tijdlonten in werking stelden, bekommerden zich niet om de ca. honderdvijftig Heusdenaren die in de schuilkelder onder het stadhuis veilig meenden te zijn. Om tien minuten voor half drie deed zich de explosie voor; een groot deel van het gebouw meesleurend stortte de toren zich rechtstandig omlaag. 134 burgers kwamen om het leven. Men was er in Heusden, waar men onmiddellijk tot hulpverlening had kunnen overgaan, van overtuigd dat de Duitsers opzettelijk zoveel slachtoffers hadden gemaakt en dat vernamen ook de toegesnelde oorlogscorrespondenten; in de pers in de Geallieerde landen kon men spoedig lezen dat de Duitsers een groot aantal Heusdenaren gewapenderhand bijeengedreven hadden in de kelders van hun stadhuis, dat zij vervolgens dat stadhuis in koele bloeden hadden opgeblazen en dat zij diegene die hulp wilden bieden, met machinegeweren hadden teruggedreven. Dr. P.H. Winkelman die het gebeurde kort na de bevrijding in samenwerking met Z.W. Sneller nauwkeurig onderzocht, stelde de ware feiten in het daglicht, daaraan wél de conclusie vastknopend dat sprake was geweest van een oorlogsmisdaad. Men heeft, na jarenlang onderzoek, in de Bondsrepubliek de schuld van de vermoedelijke daders niet in voldoende mate vastgesteld geacht om een vervolging mogelijk te maken.

Gevechtshandelingen van 3

Gerelateerde bronnen