Egodocument Reijsen, F.L.M. van

De schrijver is ruim 40 jaar oud, beroepsonderofficier. In de meidagen van 1940 komt hij niet in de strijd. Na zijn ontslag uit militaire dienst in de zomer van 1940 krijgt hij administratief werk bij de Opbouwdienst. Hier neemt hij na een tijd om principiële redenen ontslag en wordt na enige omzwervingen aangesteld als wachtgelder bij Sociale Zaken. In mei 1943 vertrekt hij als krijgsgevangene naar Duitsland en verblijft achtereenvolgens in de kampen Altengraben, Stegskopf (bij Daaden), en Trier. In Trier wordt hij ernstig ziek; in november 1943 wordt hij, nog niet geheel hersteld, vrijgelaten. Na zijn genezing neemt hij zijn kantoorwerk weer op. Na de bevrijding is het streven van de schrijver, militair in hart en nieren, er sterk op gericht, weer in militaire dienst te komen. Na langdurige strubbelingen - het is twijfelachtig of hij, in verband met zijn ziekte tijdens zijn krijgsgevangenschap, goedgekeurd zal worden - lukt hem dit. Het begin van het dagboek, ongeveer tot aan het begin van de laatste oorlogswinter, moet uit het geheugen of misschien uit korte aantekeningen, maar nog wel tijdens de oorlog, zijn samengesteld. Het verhaalt voornamelijk schrijvers persoonlijke belevenissen. Hierop volgt een gedeelte met meer echt dagboekkarakter, over het dagelijks leven in de hongerwinter (met uitvoerige beschrijvingen van de algemene toestand) en over schrijvers bemoeiingen na de bevrijding. Een apart dagboek behandelt nog eens apart de periode van krijgsgevangenschap Het is veel uitvoeriger dan de passages over dit onderwerp in het eerste deel, en moet of direct in dagboekvorm zijn geschreven, of later uit uitvoerige notities samengesteld. Het wordt nog gevolgd door een aantal bijlagen, veelal brieven en documenten