Japans zwaard "Samurai" met schede

Cornelis Jacobus (Kees) Vermue uit Nisse schreef zich na de Bevrijding van Zeeland in als oorlogsvrijwilliger. Hij hoopte zo zijn steentje bij te dragen aan de Bevrijding van de rest van Nederland. Hun taak veranderde echter en hij werd met (voormalig) Bataljon Zeeland uitgezonden naar Nederlands-Indië. Kees zat er niet mee, hij was vrijgezel en avonturier, een mooie gelegenheid om iets van de wereld te zien. Na een training in Frankrijk gingen ze naar Engeland (Liverpool) om in te schepen. Een lange reis, we moeten niet vergeten dat de meesten van hen nauwelijks buiten Zeeland waren geweest en er was lang niet genoeg eten aan boord. Gaandeweg was ook de opdracht veranderd. Indonesië had de onafhankelijkheid uitgeroepen, daarom kreeg het bataljon de opdracht de Japanners te ontwapenen en de Indonesiërs te helpen om orde op zaken te stellen. Via Malakka (Maleisië), waar ze in de jungle nog enkele maanden werden getraind kwamen ze terecht op Java. Blij waren de mensen, want de rust keerde terug waar de Zeeuwen zaten. In maart 1946 kwam de compagnie van Kees in Pesing te liggen, westelijk van Batavia, zoals Jakarta toen nog werd genoemd. In april 1946 wordt er hevig strijd geleverd rondom Pesing. Het was een moeilijk begaanbaar terrein met moerassen, oerwoud en een rivier. Onderweg lag het gevaar om beschoten te worden op de loer en regelmatig worden de patrouilles dan ook vanuit het struikgewas beschoten door mitrailleur-/ geweervuur en sluipschutters. Na het uitschakelen van zo’n post komt er een gedeserteerde Japanner vanuit de bossen aangelopen, Kees houdt hem onder schot maar hij blijft zwaaien met een katawa (samoerai-zwaard). Waarschijnlijk heeft hij geen vuurwapen voorhanden, want anders zou je hier toch gebruik van maken. Na enkele malen waarschuwen zit er niets anders op dan de Japanner te elimineren, het zwaard en een foto van de Japanner gaan mee als souvenir naar Nederland.