Een achtkantig patchwork sierdoosje met op het deksel een blauwe pluim, uit de Boeloe-gevangenis in Semarang, 1944.

Een achtkantig patchwork sierdoosje met op het deksel een blauwe pluim, uit de Boeloe-gevangenis in Semarang, 1944. Gegeven aan Lien van Haaften door medegevangenen, bij haar afscheid na twee jaar gevangenschap. De blauwe stof is afkomstig van hun kielen, de andere stukjes zijn restjes verzamelde stof en draad uit de werkplaats. Carolina Sophia Mathilde ('Lien') van Haaften (Arnhem, 25 maart 1917 - Den Haag, 11 april 2017) was de dochter van een Nederlandse ambtenaar in Nederlands-Indië. Ze groeide op in Bandoeng. In 1937 ging zij als secretaresse werken op het Nederlandse consulaat in Calcutta, India. In 1939 keerde ze vanwege de oorlogsdreiging terug naar Nederlands-Indië en ging werken voor de multinational Kian Gwan, een bedrijf van de Chinees-Indonesische zakenman Oei Tiong Ham. Aanvankelijk in Semarang, later in Batavia. Naast haar werk werd Lien van Haaften actief in het Vrouwen Auto Corps. Tijdens de Japanse bezetting werd zij actief voor het Java-Legioen, de verzetsgroep van KNIL-kapitein R.G. de Lange. Die groep werd na verraad door de Jappaners opgerold, ook Lien van Haaften werd opgepakt. Zij zat tot aan de bevrijding vast in de Boeloe-gevangenis en in het interneringskamp Halmaheira, beiden in Semarang. In 1950 is zij - toen zij al haar gehuwde naam Ten Bokkel Huinink-Van Haaften droeg - onderscheiden met de Verzetsster Oost-Azië.