Archief van Adolf ('Dolf') van Nol (Amsterdam, 6 juni 1901 – Den Haag, 22 februari 1945).

Archief van Adolf ('Dolf') van Nol (Amsterdam, 6 juni 1901 – Den Haag, 22 februari 1945). Verzetsdeelnemer. Gehuwd met Petronella Wilhelmina ('Nel') van Nol-Jansen (Amsterdam, 3 augustus 1899 - Amsterdam, 1 juni 1982). Een zoon, Adolf Hendricus ('Hennie'). De Amsterdammer Dolf van Nol begint zijn loopbaan als vrachtwagenchauffeur, heeft later een vervoersbedrijf en is sinds 1931 houder van een volkskoffiehuis op de Barth. Diazstraat 34. In de jaren ’30 zet hij zich in voor de Rode Hulp, een organisatie die gevluchte Duitsers bijstaat. Tijdens de bezetting wordt hij evenals zijn echtgenote Nel van Nol-Jansen en zijn zoon Hennie van Nol actief in het verzet, voornamelijk in het helpen onderduiken van zijn joodse clientele. Zij worden op 7 juli 1944 gearresteerd. De Joodse Anna van Dijk heeft hen verraden na door de bezetter onder druk te zijn gezet. Van Dijk zal ter dood veroordeeld worden. De aanklacht tegen het echtpaar luidt: jodenhulp, bezit van een radiotoestel en het verspreiden van de communistische illegale krant ‘De Waarheid’. Van Nol-Jansen wordt na enige weken vrijgelaten; de inboedel van hun huis is dan inmiddels verbeurd verklaard. Van Nol wordt daarentegen in het SS-hoofdkwartier in de Euterpestraat verhoord, weigert te spreken, wordt mishandeld en houdt hier fataal letsel aan over. Via Kamp Amersfoort wordt hij naar Braunschweig in Duitsland gebracht om daar in een fabriek van de firma MIAG te werken. Hij wordt hier wegens nierfalen afgekeurd en teruggestuurd. Bij aankomst in Den Haag zakt hij in elkaar. Hij overlijdt vijf dagen later, zonder zijn vrouw te hebben teruggezien. Dolf van Nol ligt begraven op de Erebegraafplaats in Loenen. Het archief bevat voornamelijk documenten rond de tewerkstelling en een uitgebreide correspondentie met zijn echtgenote en zoon. Daarnaast een interview met Hennie van Nol, dat in 1984 verscheen. Afbeelding: kampnummer 4784.