Geschilderd portret, verf op houten paneel, van Jan Druijf gekleed in blauw en wit gestreepte kampkl...

Geschilderd portret, verf op houten paneel, van Jan Druijf gekleed in blauw en wit gestreepte kampkleding, aangehecht een stukje stof (mogelijk afkomstig van originele kampkleding) met daarop een omgekeerde rode driehoek met zwarte ‘H’ en het kampnummer: 3289, linksonder in de verf gekrast: ‘Vught 1944’, en rechtsonder in de verf gekrast: ‘L. van de Spiegele’ (mogelijk Louis van de Spiegele), aan de achterzijde met potlood handgeschreven (slechts deels leesbare tekst): 'Jan Druijf (…) Vught (…) gemaakt op 20 juni 1944'. In 1941 was Jan Druijf enige tijd werkzaam in Frankrijk. Na een arrestatie (om onbekende redenen) verbleef Druijf aldaar in verschillende gevangenissen, werd uiteindelijk op transport naar Nederland gezet, en in kamp Schoorl geïnterneerd. Na een week werd hij echter vrijgelaten met een meldplicht bij het Gewestelijk Arbeidsbureau in Amsterdam. In 1942 werd Druijf in de Van Baerlestraat in Amsterdam aangesproken door een voor hem onbekend (zeer waarschijnlijk) Joods echtpaar met de vraag of hij hen onderdak wilde geven. Druijf stemde toe en bracht het echtpaar, dat hem 25 gulden betaalde, onder in zijn woning in de Vinkenstraat 14 te Amsterdam. Dit tegen de wil van zijn toenmalige echtgenote Johanna Machelina Oudes. Rond 13 september 1942 werd het Joodse echtpaar op dit adres opgepakt door de politie. Die wachtte Druijf bij thuiskomst op, arresteerde hem op verdenking van 'Judenbungstigung', en voerde hem af naar het hoofdkantoor van de Sicherheitsdienst (SD) in de Euterpestraat. Vanaf eind december 1942 verbleef Druijf in het concentratiekamp Amersfoort, van waaruit hij op 20 januari 1943 naar kamp Vught werd gebracht. Daar verbleef Druijf met kampnummer: 3289 in barak 14, en werd hij tewerkgesteld in de buitencommando’s Moerdijk, en Roosendaal, alsook het werkcommando van Philips. In september 1944 werd hij op transport gesteld naar Duitsland. Daar verbleef Druijf eerst in het concentratiekamp Sachsenhausen (kampnummer: 100130), waar hij tewerk werd gesteld in het Heinkelkommando, en daaropvolgend in de concentratiekampen Gross-Rosen (kampnummer: 84421), en Flossenbürg; alwaar hij in 1945 werd bevrijd. Na de oorlog verklaarde Druijf onder andere dat hij in de verschillende kampen waar hij tijdens de oorlog verbleef was mishandeld (stokslagen). Ook stelde Druijf dat hij, ondanks het ‘doorgeven’ van de illegale krant “De Waarheid” en het onderbrengen van het Joodse echtpaar, geen illegale werker was geweest. Dit in tegenstelling tot zijn oom Friedrich Heinrich August Druijf, (geboren 16-8-1899 te Amsterdam), wonende te Haarlem in de Minahassastraat 12, die op 26-10-1942 te Utrecht werd gefusilleerd. (zie ook VMA 11219).