Getuigen Verhalen, Kamp Amersfoort, interview 033

Geïnterviewde (1923) werd als oudste zoon geboren in een christelijk gezin. Later zouden er nog 3 broers en 3 zusters geboren worden. Zijn vader was kolenboer in Zwolle. Hij wilde niet verder leren, maar ging vanaf de lagere school meteen aan de slag in de kolenzaak. Ook hield hij zich bezig met het incasseren van geld bij de klanten in Zwolle en omgeving. Toen hij 16 jaar werd, haalde hij zijn rijbewijs en kreeg hij van zijn vader een Eysink motor die hij gebruikte voor de incasso. Vanwege zijn leeftijd moest geïnterviewde de hele oorlogstijd onderduiken. Op een gegeven moment werd hij toch opgepakt en aan het werk gezet bij de aanleg van bunkers aan het Noordzeestrand in de omgeving van Bergen. Om te ontsnappen stapte hij op de trein, maar deze werd op de Hembrug tot stilstand gebracht. Met vele lotgenoten werd geïnterviewde opgepakt en naar het politiebureau in Amsterdam gebracht. Via de Euterpestraat ging hij naar de Weteringschans, waar hij werd ondervraagd. Hier vandaan is hij vervoerd naar Kamp Amersfoort, waar hij de gebruikelijke rituelen onderging van Rozentuin, spullen inleveren, kaalscheren, kampkleding aan, niet passende klompen. Geïnterviewde kreeg een plaatsje in barak 9. Gedurende de ruim 3 maanden die hij doorbracht in Kamp Amersfoort (periode vanaf september 1943) was hij getuige van de komst van Rode Kruispakketten. Al snel werd hij ingedeeld bij het werkcommando Soesterberg, wat betekende dat hij dagelijks vanaf het kamp via de stad lopend naar het vliegveld moest om daar opruimwerkzaamheden te verrichten en bommen naar de gereedstaande vliegtuigen te brengen. Een plezierige bijkomstigheid was hier de mogelijkheid om aardappelschillen te poffen en zo de maag wat bij te vullen. Vaak was hij in het gezelschap van de “Kerstman”(een SS-er) die gretig zijn knuppel hanteerde. Wegens niet groeten heeft geïnterviewde wel eens 12 uur in de Rozentuin gestaan met buikloop. Hij was getuige van wraak op medegevangene na een vluchtpoging, later werd een kampnummer afgeroepen en daarna werd een schot gehoord in de buurt van de schietbaan. Hij werd op transport gezet naar Leipzig waar hij tewerkgesteld werd in een grindbedrijf voor de fabricage van bunkers. Onder het mom van een huwelijk kreeg geïnterviewde verlof om naar Holland te gaan. Hij keerde niet terug. Hij wist daarna nog tweemaal te ontsnappen aan een gevangenname bij Steenwijkerwold door brutaalweg met een Duitse vrachtauto mee te liften. Onderweg naar kamp Erika in Ommen ontsnapte hij en stal een fiets bij een bevriende bakker Makkinga in Ommen. Tegen het einde van de oorlog meldde hij zich bij de geallieerde legereenheid. Later werd hij beroepsmilitair. In 1946 werd hij uitgezonden naar Indië voor 3 jaar, later naar Nieuw Guinea en nog later naar Suriname. Door een flink aantal tropenjaren kon hij vrij jong met pensioen (51 jaar) om daarna nog 10 jaar een autorijschool te runnen, waarna hij van zijn welverdiende pensionering kon gaan genieten en vele verre reizen maakte.