Getuigen Verhalen, Boerinnen en boerendochters in de Tweede Wereldoorlog, interview 12

De geïnterviewde is het oudste kind van een boerengezin van 7 kinderen uit Langenboom. Zij beschrijft de boerderij van voor de oorlog en vertelt over de mobilisatie. Het gezin evacueerde in de meidagen van 1940 naar Loosbroek. Toen men na drie dagen weer terug kwam, was de boerderij verwoest. Het gezin kon terecht bij een boerengezin met een niet verwoeste boerderij in Langenboom. Er waren echter niet genoeg bedden, zodat de geïnterviewde bij een ander gezin in Langenboom sliep. Van het bakhuis dat bewaard was gebleven en van een kippenhok maakte men een noodwoning. De geïnterviewde beschrijft de noodwoning, het interieur en het dagelijks leven in de noodwoning. Een schuur die niet verwoest was, werd gebruikt om te wassen en te spinnen. De nieuwe boerderij werd snel gebouwd, en een stukje dichter bij de straat. In 1942 trok men er in. De geïnterviewde beschrijft de wederopbouwboerderij en het alledaagse leven daarin (ook de werkverdeling tussen mannen en vrouwen). Zij vermoedt dat haar vader en moeder, die allebei lid waren van boerenorganisaties, recht van inspraak hadden bij de bouw. Tijdens de bezetting kwamen kinderen uit Rotterdam, Arnhem en Nijmegen op de boerderij om bij te komen. Ook waren er onderduikers en een Duitse deserteur. In 1944 zat het gezin vaak in een schuilkelder. De geïnterviewde maakt deel uit van de ervaringsgemeenschap van boerinnen en boerendochters tijdens de Tweede Wereldoorlog die vertellen over het leven in noodwoningen.