Ds. J.C. Hamel

Een bijbel met op de eerste bladzijde een handgeschreven tekst van de bezitter Ds. J.C. Hamel: “1942 Deze bijbel kocht ik te Magelang toen we daar in krijgsgevangenschap waren; nam hem mee naar Soerabaia, en maakte er dagelijks gebruik van èn op de H.B.S. en op het jaarmarktterrein; daarna nam ik hem mee naar het Xde Bataljon Batavia, en overzee naar Changi, Singapore Island, waar ik weer dagelijks er gebruik van maakte. Op 16 jan. ’43 vertrokken van Changi en reisden per trein van Singapore naar Siam; alwaar wij op jan. 20 te Bangpong uitstapten, en vervolgens vervoerd werden naar het krijgsgevangenenkamp Kin Chiao. Hier deed ik weer dagelijks mijn werk, en maakte ik veel gebruik van dit Nieuw Testament. Op 18 feb. ’43 vertrok ik met 500 man en liepen wij 18 km. En arriveerden wij te Rin Tin. Daar ik vernam dat er te Rin Tin bijna 1000 ziek waren, ben ik daar gebleven, en vond er een druk arbeidsveld. Geen dag was deze bijbel ongebruikt. Ook aan deze arbeid kwam een einde toen dit kamp werd opgeheven en de krijgsgevangenen elders werden gebracht. Een nieuwe situatie ontstond toen de Nip. Alle zieken, zwakken en herstellenden overbracht naar herstellingskampen. Op den 6den mei ’43 vertrok ook ik van Rin Tin, en arriveerde op 7 mei te Tamarkan, Siam waar ik mijn arbeid onder gezonden en zieken voortzette. Deze arbeid duurde 7 ½ maand; het was een rustiger periode, waarin ik met veel zegen kon arbeiden. Op den 17 dec ’43 verliet ook ik Tamarkan en arriveerde ik in het kamp Nongpladuk II, een nieuw kamp, dat nog echt in een beginstadium verkeerde. Hier had ik tot maart ’44 vrije hand en hield er vele diensten en avondwijdingen; toen kwam er een korte tijd een algeheel religieus verbod, en daarna een regeling. In deze tijd maakte ik een diepgaande studie van de Openbaringen van Johannes. Op 28 mei ’44 vertrokken van Nongpladuk II, Thailand; via Singapore naar Japan vertrokken. In Singapore hield een Holl. En een Russische kerkdienst en een begrafenis. Op 19 juni ’44 bereikten wij onze bestemming, kolenmijn nummer 17 Fukuoka, bij ’t stadje Omuta, Japan. Eenige tijd hield ik iedere avond een dienst in de eetzaal na supper; toen ’t kamp grooter werd, werd ’t moeilijker, en vooral toen de winter kwam. Wij zaten toen enige tijd in een leegstaande barak (“jusamility”). In 1945 hield ik alleen zondags, jasamy, en feestdagen een dienst. En verder helaas veel begrafenissen. Later in juni ben ik weer begonnen dagelijks en korte avondwijding te houden. 18 juni ’45 eerste aanval met brandbommen; 27 juli ’45 tweede aanval met voor ons een verlies van 20 barakken. Op 15 aug. ’45 wapenstilstand, 18 aug. ’45 cessation van de oorlog; 2 sept. ’45 on ze invrijheidstelling”.