WONING - Dhr. Iskander Bwefar;

Interview met dhr. Iskander Bwefar door de Werkgroep Overijssel Nederlands-Indië Nieuw Guinea (WONING). Iskander Bwefar is een tweede generatie Nederlandse Papua. Ik begin mijn verhaal met een recente ervaring die de binding met de helft van mijn roots nog eens extra duidelijk maakt. Ik ben tweede generatie Nederlandse Papoea, mijn vader is geboren op Nederlands Nieuw Guinea en mijn moeder is Amsterdamse. Natuurlijk ben ik me op een of andere manier van vaders afstamming altijd wel bewust geweest, maar meestal wel op de achtergrond omdat ik geboren en getogen ben in Nederland. Afgelopen periode in 2014 was er een parade van veteranen in Den Haag. Een deel van die parade werd ingenomen door Nieuw Guinea Veteranen en ik had gelezen dat ze graag de Morgenster Vlag van het toenmalige Nieuw Guinea hadden willen voeren maar dat niet mochten. Ik weet dat de binding tussen de veteranen en de Papoea-bevolking groot is. Ik ben geen geboren demonstrant en zeker geen oproerkraaier, maar iets in me deed me besluiten om halsoverkop een vlag te kopen en naar Den Haag te gaan. Op het Malieveld waren veel meer mensen met deze vlag en ik besloot om naar een ander punt te gaan waar de parade twee keer zou passeren. Toevallig werd op dit rustige punt een eind verder om de hoek de parade door hoogwaardigheidsbekleders, (o.a. onze Koning) officieel afgenomen. Iets waar ik me touwens helemaal niet van bewust was. Nog voordat ik, in afwachting op de komst van de troepen, de vlag uit mijn tas wilde halen werd ik aangehouden door twee politieagenten. Afijn om een lang verhaal kort te maken, er volgde een soort overval op mij, met nog meer politie, ook in burger. En vervolgens werd ik afgevoerd naar het politiebureau, alles gebeurde trouwens niet al te zachtzinnig. Ik was totaal overrompeld en had geen idee hoe en waarom. Na verloop van wat tijd en veel vragen had men uiteindelijk wel in de gaten dat terrorist ging en ook niet om iemand die willens en wetens wilde provoceren. Een ding was duidelijk, op die plek waarbij ook genodigden uit Indonesië waren, mocht beslist de Morgenster Vlag, de vlag van mijn vaders vaderland, niet getoond worden. Ik kan niet zeggen dat ik mijn vader goed heb gekend, ik was tien jaar toen hij kwam te overlijden. In de jaren daarvoor had hij al wat hersenbloedingen gehad en was uitermate prikkelbaar en dat maakte de sfeer in huis onaangenaam en gespannen. Hij kon onvoorspelbaar en onbeheerst uitvallen. Dat was de reden dat ik hem maar liever uit de weg ging en daardoor voelde ik in huis altijd die wat onaangename spanning. Als vanzelfsprekend nam ik daardoor geen vriendjes mee naar huis. Ook niet bij de viering van mijn verjaardag. Die houding om geen vreemden over de vloer te willen, heeft me trouwens nog tot mijn achttiende parten gespeeld. Wat ik dus weet over het verleden en dan voornamelijk het verleden van mijn vader weet ik van moeder en overige familieleden. Vader wordt geboren in Takar, Noord Papoea. Zijn moeder overlijdt bij de geboorte en niet lang daarna ook zijn vader. Dus mijn grootvader. Vader groeit daardoor op als wees en wordt door een tante opgevoed. In het dorp is een school en daar krijgt mijn vader les. Als hij zo’n jaar of tien is vind tante dat hij op eigen benen moet staan en adviseert hem naar de grote stad te gaan. Dat is dus Hollandia. De enige mogelijkheid om daar te komen is om te gaan lopen, langs het strand en dat doet hij dus ook. Hoe lang die tocht is, ik zou het niet weten. Wat vader weet is dat een oudere broer van hem ook in Hollandia werkt bij een ziekenhuis. Dat lijkt hem ook wel wat, maar hij wordt opgepikt door mensen en naar een Hollandse school gebracht waar hij waarschijnlijk een onderkomen en les krijgt. Waarschijnlijk volgt dan de periode van de tijdelijke bezetting door de Japanners. Omdat