Maasbree, Onderduikersmonument

Het Onderduikersmonument in Maasbree (gemeente Peel en Maas) is opgericht door voormalige onderduikers uit dank voor de hulp en de bescherming die hun werd geboden door de inwoners van het dorp. In het begin van de Tweede Wereldoorlog keerden veel Franse krijgsgevangenen via Limburg terug naar huis. Na een zondagse hoogmis hadden Sjeng Cox uit Maasbree en enkele kameraden het idee opgevat deze Franse militairen te helpen. In Maasbree werd een afdeling van de Landelijke Organisatie voor hulp aan Onderduikers opgericht. Behalve Sjeng Cox raakte ook diens zus Mariet (onderwijzeres van beroep) betrokken bij de hulp aan onderduikers. Er waren allerlei groepen mensen die hun hulp nodig hadden, zoals Franse krijgsgevangenen, gestrande geallieerde piloten, mannen die aan de verplichte tewerkstelling trachtten te ontkomen en Nederlandse militairen die door de bezetter waren opgeroepen om opnieuw op transport gesteld te worden naar Duitsland. Ook de families Engels, Hoeymakers, Jacobs, Koopmans, Mulders, Tielen en Wijnen zetten hun deuren open, maar het huis van de familie Cox vormde het centrum van de illegaliteit in Maasbree. In het Limburgse dorp waren op een gegeven moment 250 onderduikers ondergebracht, terwijl in Maasbree ongeveer 400 woningen waren gevestigd. Dit betekende dat praktisch het hele dorp bij het verzet betrokken was, al was het maar door te zwijgen over wat men wist. Onthulling Het monument is onthuld op 21 november 1970 door kapitein H. Schouten, destijds onderduiker in Maasbree en samensteller van het illegale blad Moed en Vertrouwen .