Hollarepolder, 1846-1959

Inleiding De Hollarepolder werd, na verleend octrooi bij Koninklijk Besluit van 8 maart 1840, in 1843 bedijkt door de aannemer Dirk Dronkers uit Vlissingen voor een som van fl.119.000,--. De bedijking werd uitgevoerd in opdracht der ambachtsgerechtigden van Oud-Vossemeer en Vrijberghe. Volgens Hollestelle lagen steeds hoger wordende slikken eeuwen lang voor de West- en Nieuw Vrijberghepolders, waarop tenslotte beweiding mogelijk was en een omkade drinkput voor net vee werd aangelegd. De bedijking kwam tot stand door het leggen van een dijk van 5075 meter vanaf de West Vrijberghepolder tot aan de dijk van de Hikkepolder. De polder omvat ca. 275 ha en werd genoemd naar de Zeeuwse bevelhebber Marinus Hollare (Hollaer), die in de slag op het Slaak op 13 september 1631 de Spanjaarden versloeg. Hollestelle vermeldt als bijzonderheid dat tijdens de inpoldering een "ziekenhuis" met geneesheer en bedienend personeel door de opdrachtgevers was gearrangeerd, hetgeen toen wel een opvallend feit genoemd kon worden. De polder werd zonder grote moeilijkheden bedijkt en niet eerder dan in 1846 gedeeltelijk gescheurd en met koolzaad bezaaid. In 1876 werden de gronden verkocht voor fl.1939,-- per ha, nadat kort tevoren een bod van fl.1925,-- per ha was afgewezen. Koper was Lt. Smit te Lekkerkerk, die eigenaar werd voor een som van fl.595.315,04. Tot nu toe is de polder in het bezit van de familie Smit gebleven. Enkele voorwaarden, welke destijds aan de koper werden opgelegd, waren o.a. de zorg voor een behoorlijk onderhoud van de op de binnenbermen der dijken bestaande of later aan te leggen wegen; het in goed berijdbare staat houden van de grindweg van Oud-Vossemeer naar St. Annaland tot aan het westelijke punt van aansluiting der dijken van Hollare- en Van Haaftenpolder en verder het gebruik van uitwegen blijvend te garanderen. Bij de vorming van de polders voor de Hollarepolder waren verder voorwaarden gesteld ten behoeve van de suatie van die polders. De Hollarepolder is sedert de bedijking nimmer door stormvloeden of stromingen aangetast. Het Stinkgat, dat er ten noorden langs vloeide is steeds hoger opgeslibd, terwijl door de bedijking van de Van Haaftenpolder een deel der waterkering is binnenbedijkt (1852) terwijl door de vorming van de Sluispolder (1877) opnieuw een gedeelte zeedijk tot binnendijk werd. De suatie vond in Hollestelle's tijd plaats via een zeesluis op de Eendracht, gelegen bij de zeedijk van de Hikkepolder. Heden ten dage (sedert 1960) wordt de polder bemalen door een gemaaltje aan de zeedijk van de Van Haaftenpolder, welke laatste door middel daarvan eveneens zijn water op de Eendracht loost. Lit. A. Hollestelle, Geschied- en waterstaatkundige beschrijving van de waterschappen en polders in het eiland Tholen, 1919, blz. 632-636. M.H. Wilderom, Tussen afsluitdammen en deltadijken, deel II, Noord-Zeeland 1964, blz. 138.