Aardenburgsche Havenpolder, 1861-1940

Inleiding De Aardenburgsche Havenpolder heeft een oppervlakte van 104 hectare en behoort tot het afwateringsgebied Cadzand. Met ingang van 1 januari 1942 werd de polder opgenomen in het Waterschap Het Vrije van Sluis en maakte daarin deel uit van het district Aardenburg. Nadat het land rond Aardenburg vele rampen had doorstaan-de streek was grotendeels vanwege de oorlogshandelingen in de de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) geïnundeerd-volgden in de zeventiende eeuw rond Aardenburg een viertal vrij grote inpolderingen. Deze vier inpolderingen zijn: de Isabellapolder benoorden Aardenburg (1649), Bewester Eede benoorden Sint Pietersdijk (1650), Bewester Eede bezuiden Sint Pietersdijk (1650) en Beooster Eede en Hoogland van Sint Kruis (1651). Deze polder inundeerde in 1672 en werd nogmaals herdijkt in 1687. De Isabellapolder is een deel van het vroegere Beooster Eede, waarvan de dijken in 1583 werden doorgestoken. In 1615 volgde gedeeltelijke herdijking, maar na het Twaalfjarig Bestand (1609-1621) werd het gebied onder water gezet. Bij de herdijking in 1649 verbond men aan de polder de naam van de landvoogdes Isabella. In het zuidwesten van het geïnundeerde Beooster Eedeland was in 1608 reeds een gedeelte van dijken voorzien om het land rond het plaatsje Eede veilig te stellen. Deze bedijking kreeg de naam Biezenpolder. Na deze herdijkingen bleef ten noordoosten van Aardenburg een driehoekig schor- en krekengebied over, waaruit de Kleine Boompolder, de Grote Boompolder en de Goodsvlietpolder zouden ontstaan. Ten westen van Aardenburg, was door inundatie van 1583, vanuit het noorden het Lapschuursche Gat ontstaan, een geul die tot voorbij het tegenwoordige Belgische Middelburg liep. Het meest zuidelijk gedeelte werd in 1700 drooggemaakt: zo ontstond de Middelburgsche polder. In het zelfde jaar werd de Papenpolder, ten noordwesten van Middelburg ingedijkt. In 1739 volgde de afdamming van het Lapschuursche Gat, dat na een doorbraak pas in 1747 definitief werd afgesloten. Met de afdamming van de Aardenburgsche haven was een compleet nieuw poldergebied rond Aardenburg een feit. De Aardenburgsche Havenpolder is een langgerekte polder ten noorden van Aardenburg. De Aardenburgse haven was een vaart of haven, gegraven in 1242 na het verzanden van de oude vaarwateren naar het Zwin, waardoor de stad Aardenburg in verbinding bleef met de zee. De eerste bedijking vond plaats in 1701. Na inundatie in 1719 werd zij in 1745 weer ingedijkt. In 1749 inundeerde de polders nogmaals, ter verdediging van de stad Sluis. In 1813 werd de polder nogmaals ingedijkt door afdamming van het Aardenburgse havenkanaal (het watertje de Ee) aan de noordzijde bij Slepeldamme (gelegen aan het Zwin/Koksijdse Gat) door generaal D.J.R. Vandamme (1771-1830). Volgens Van der Aa werd in 1844 de polder door de erven Vandamme onderling bestuurd, er was geen sprake van enig geïnstitutionaliseerd bestuur. In de notulen van voor 1864 is er dan ook sprake van een beheerder van de polder. In een buitengewone vergadering van 19 december 1864 is er sprake van het benoemen van een directie in plaats van een beheerder (inv.nr 1). Op 5 mei 1865 berichten Gedeputeerde Staten dat dat door hen is goedgekeurd dat het bestuur van de polder zal bestaan uit een dijkgraaf en een ontvanger-griffier en dat de heer Risseeuw ontslag zal worden verleend als beheerder van de polder (inv.nr 2, 1865). Onder de polder valt het gehucht Draaibrug. Volgens Van der Aa kunnen veertien van deze woonhuizen gezien worden als een voortzetting van de stad Aardenburg langs de voormalige kade.