Boelo Heert Tigchelaar

Ook bekend als: Boelo

Boelo wordt geboren op 14 augustus 1917 in Zevenbergen, waar hij garagehouder is. Tijdens de Duitse bezetting is hij actief in het verzet als lid van de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers. Op 5 augustus 1942 wordt hij hiervoor gearresteerd en overgebracht naar Breda en vandaaruit vastgezet in de SD-Gefängnis Haaren. In maart 1943 volgt overplaatsing naar de gevangenis aan de Gansstraat in Utrecht. Daar wordt hij veroordeeld tot Nacht und Nebel, wat inhoudt dat hij spoorloos moet verdwijnen in de Duitse kampen, zonder dat zijn familie en kennissen ooit te weten komen of hij nog leeft of niet. Het is in feite een doodsvonnis dat niet wordt voltrokken: het fysiek slopende werk, de mishandelingen en de ontberingen van de kampen moeten hem fataal worden. In september 1943 wordt Boelo via kamp Amersfoort naar Natzweiler-Struthof in de Vogezen gedeporteerd. Samen met Gross-Rosen is dit een van de specifieke Nacht und Nebel-kampen van de nazi’s, waar naast joden en andere vervolgde groeperingen met name verzetsstrijders en politieke tegenstanders van de nazi’s onder zware mishandelingen uitputtend werk verrichten in de steengroeves. Als in september 1944 de geallieerde troepenmacht het kamp nadert, wordt Boelo op transport gezet naar Dachau. Op 22 oktober 1944 is hij vanuit Dachau overgeplaatst naar Neuengamme. Dit transport is daar verdeeld in twee grote groepen. De ene helft is te werk gesteld in Aurich, de andere helft in Ladelund. Begin 1945 is hij met een transport vanuit Neuengamme overgeplaatst naar Mittelbau-Dora bij Nordhausen, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij het uitgraven van tunnels voor de onderaards verhuisde wapenfabrieken. Ook wordt hij betrokken bij de productie van wapens en munitie in diezelfde installaties. Voor Boelo en zijn medegevangenen betekent het lange dagen van zwaar werk onder de grond. Net als in de andere kampen schieten huisvesting en voeding ernstig tekort en lopen de gevangenen in hun verzwakte toestand het risico om zware ongelukken te maken. Ondertussen staan ze bloot aan voortdurende mishandelingen door de bewakers. Die trede gewelddadig op als het werk niet hard genoeg opschiet, of bij verdenking van sabotage. Even zo vaak zijn de dwangarbeiders slachtoffer van willekeur en sadisme. Ook voor Boelo worden de ontberingen uiteindelijk te veel. Hij bezwijkt op 29 maart 1945 in het kamp bij Nordhausen op 27-jarige leeftijd.

Bron: Brabantse Gesneuvelden