Charles Jean Laurey

Ook bekend als: Charles

Charles wordt geboren op 25 oktober 1918 in de gemeente Ginneken en Bavel, als zoon van Cornelius Laureij en Maria Oomes en groeit op in Breda. Charles is een fervent hockeyspeler en maakt naam als een van de beste spelers van de Bredase Hockey Club Push. Na zijn schooltijd volgt hij de officiersopleiding aan de Koninklijke Militaire Academie in Breda en ook daar is hij prominent lid van de Cadetten Hockey Club. Tegen de tijd dat de Duitsers Nederland in mei 1940 zijn binnengevallen, is Charles cadet-vaandrig bij het KNIL. Samen met collega-cadet Victor Makatita en Henri de Beaufort onderneemt hij in februari 1942 een poging om uit bezet Nederland te ontsnappen, met het uiteindelijke doel in Nederlands-Indië tegen de Japanners te vechten. Het plan is om via Zwitserland naar het Verenigd Koninkrijk af te reizen. Op 16 februari 1942, zes dagen na vertrek uit Den Haag, is het drietal in Besançon aangekomen, op relatief korte afstand van de Zwitserse grens. Zware sneeuwval in het Jura-massief belet hen dan de grens over te steken. Twee dagen later ondernemen ze een nieuwe poging, maar wanneer ze in Pontarlier zijn, ruim tien kilometer van de Zwitserse grens, worden ze gearresteerd door de Franse politie en uitgeleverd aan de Duitse autoriteiten. Aanvankelijk lijkt het erop dat Charles, Victor en Henri worden geïnterneerd in Duitsland. Op dat moment is echter het geheime Keitel-Erlass uitgevaardigd, waarin is vastgelegd dat iedere poging om naar Engeland uit te wijken wordt beschouwd als Feindbegünstiging (hulp aan de vijand), waar de doodstraf op staat. De hogere Duitse krijgsraad in Dijon veroordeelt het drietal op 7 april ter dood voor het vuurpeloton. Op 10 april 1942 wordt het vonnis voltrokken. Charles is 23 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Grand Cimetière de Dijon (Les Péjoces).

Bron: Brabantse Gesneuvelden