Dirk Jan Hofman

Ook bekend als: Dicky, Nico;nr.16-8-3

In de periode dat zijn ouders joden onderdak boden, werd Dicky lid van de verzetsgroep Prins Willem van Oranje (dienst WIM). Hij deed speur- en koerierswerk. Het contact liep via iemand die Dicky kende van de Bredase Scouting. De verzetsgroep bestond van eind 1942 tot juli 1943 en heeft allerlei materiaal verzameld en naar Engeland gestuurd. Dicky werd in oktober 1943 gearresteerd (nadat al eerder een groot deel van de groep in een val was gelopen) en gevangen gezet in Kamp Haaren. Na een proces in juni 1944 werden ze wegens spionage ter dood veroordeeld. Dicky is overleden in Lüttringhausen Stadtkreis Remscheid, waarschijnlijk door uitputting. Hij is 19 jaar geworden.

Bron: Vereniging Scouting Nederland

Dicky wordt geboren op 25 januari 1926 in Breda. Samen met zijn ouders Jan en Nicky en zus woont hij daar in een hoekhuis aan de Wethouder Romboutsstraat, waar zijn ouders een sigarenhandel hebben. Als de Duitse bezetting begint, is Dicky nog een scholier die de Mulo bezoekt. Zijn ouders halen vanaf juni 1942 joodse onderduikers in huis; vooral zijn moeder Nicky neemt een centrale rol in de organisatie van de onderduikverlening. In het voorjaar van 1943 raakt ook Dicky zelf rechtstreeks betrokken bij het verzet. Via een kennis bij de Bredase padvinderij heeft hij zich aangesloten bij de verzetsgroep Prins Willem van Oranje, ook bekend als Dienst-Wim, waarvoor hij speur- en koerierswerk verricht. Vanaf mei 1943 gaat het mis voor de familie Hofman. In mei 1943 zijn de onderduikers verraden en wordt Nicky naar concentratiekamp Ravensbrück gedeporteerd. Dienst-Wim wordt op 20 juli van datzelfde jaar grotendeels opgerold nadat het door de Sicherheitsdienst (SD) in de val is gelokt. Als gevolg hiervan wordt Dicky in oktober gearresteerd en met de rest van de groep vastgezet in de SD-Polizeigefängis in Haaren. Vanwege spionage worden ze ter dood veroordeeld, maar het vonnis wordt niet onmiddellijk voltrokken. Voor Dicky en de andere gevangenen is de voortdurende onzekerheid een psychische marteling. Angst voor de dood wisselt zich af met het verlangen rechtop en gezamenlijk het vuurpeloton tegemoet te treden. Hij heeft daardoor ook gemengde gevoelens gekregen over de pogingen van zijn familie om hem vrij te krijgen. Door de veranderde militaire situatie krijgt Dicky niet de kogel, maar wordt hij met ongeveer tweehonderd andere gevangenen naar Duitsland afgevoerd, waar hij terechtkomt in de strafgevangenis van Remscheid, in het stadsdeel Lüttringhausen. Daar bezwijkt hij op 15 maart 1945 aan de ontberingen van zijn gevangenschap. Dicky is 19 jaar geworden. Een halve maand eerder is zijn moeder in Ravensbrück vergast.

Bron: Brabantse Gesneuvelden