Christianus Franciscus Bogaerts

Ook bekend als: Christianus

Christianus wordt op 10 november 1904 geboren in Princenhage als vierde van de zeven kinderen van Johannes Bogaerts en Maria de Vos. Eind 1923 verhuist hij naar Nijmegen, vermoedelijk omdat hij zich heeft gemeld bij het Korps Koloniale Reserve, dat daar in de Prins Hendrikkazerne wordt opgeleid voor dienst bij het KNIL. Twee jaar later vertrekt Christianus naar Nederlands-Indië. In 1934 is hij terug in Nederland, waar hij in het huwelijk treedt met Johanna Peters uit Venlo. Op een later moment is Johannes getrouwd met A.J. van de Weerd. Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen de oorlog aan Japan. Tokyo grijpt dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor Japan een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Johannes als onderluitenant bij de Militaire Luchtvaart van het KNIL ingezet bij de verdediging. Na drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel ingenomen. Het KNIL, slecht voorbereid en ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, biedt sporadisch nog heftige tegenstand, maar is niet opgewassen tegen de superieure Japanse vuurkracht. Op 8 maart 1942, na de landing op Java, capituleert het KNIL in Bandoeng. Christianus wordt krijgsgevangen genomen en afgevoerd naar de kampen. Met duizenden andere Nederlandse militairen wordt hij later naar het vasteland van Zuidoost-Azië gedeporteerd voor dwangarbeid aan de Birma-spoorlijn. Werken aan de ‘dodenspoorlijn’ betekent lange dagen van extreem zwaar werk in het broeierig hete weer van de tropen. De voeding is voor de gevangenen zeer karig en er zijn nauwelijks medicijnen voorhanden tegen endemische ziekten. Ondertussen staan ze bloot aan mishandelingen en lopen grote kans in hun verzwakte toestand te verongelukken. Ook voor Christianus worden ziekte en ontberingen uiteindelijk te veel. Op 11 april 1943 bezwijkt hij in het Thaise kamp Kanchanaburi aan de gevolgen van dysenterie. (Ook 12 april wordt genoemd als dag van overlijden.) Hij is 38 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op de oorlogsbegraafplaats te Kanchanaburi.

Bron: Brabantse Gesneuvelden