Jacobus Gerardus Swalen

Ook bekend als: Jac.

Jac. wordt geboren op 11 mei 1926 in Vessem als zesde van de elf kinderen van Fons Swalen en Johanna Dirks. Hij groeit op in de boerderij van zijn ouders en bezoekt na de lagere school de landbouwschool in Eersel. Verder dan de Kempen is hij dan niet van huis geweest. Op 7 november 1946 wordt hij als dienstplichtige opgeroepen bij de Koninklijke Landmacht in Blerick. Daar wordt hij als soldaat ingedeeld bij het 4-11 Regiment Infanterie, opgericht in januari 1947. Vanwege het losgebarsten geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt hij na algemene militaire opleiding naar Nederlands-Indië gezonden om er bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Jac. vertrekt op 5 februari 1947 met de Johan van Oldenbarnevelt en gaat na een zeereis van een maand aan land bij Batavia. Daar wordt hij gelegerd en ingezet voor wachtdiensten bij onder andere het paleis van luitenant-gouverneur-generaal Huib van Mook en de woning van legercommandant S.H. Spoor en loopt hij wacht bij de gevangenissen Struiswijk en Glodok. In de daaropvolgende maanden wordt zijn bataljon gelegerd rond Tangerang, even ten westen van Batavia, waar het gebied middels patrouillegangen en acties wordt gezuiverd. Voor Jac. is de situatie dan nog kalm en hij heeft ruim de gelegenheid om per brief contact te houden met zijn familie. Van boerenafkomst als hij zelf is, schrijft hij met veel interesse naar huis hoe de boeren in Indië te werk gaan. Op de basis krijgt hij de kans om zich te bekwamen als vrachtwagenchauffeur voor het bevoorraden en transporteren van troepen en goederen. Tijdens de Tweede Politionele Actie van 19 december 1948 tot 5 januari 1949 wordt Jac. met zijn onderdeel naar Poerworedjo gezonden voor de inname en zuivering van de sector. Daarna gaat het bataljon een zware tijd tegemoet. Met te weinig mensen moet een te groot gebied worden beveiligd, wat door de talrijke infiltraties en guerrilla-aanvallen van de revolutionairen nauwelijks kan worden gerealiseerd. Op 11 april 1949 valt Jac. in voor een collega-chauffeur die een mankement heeft aan zijn wagen. Met een andere chauffeur vervoert hij vanuit de basis in Poerwokerto voedsel naar enkele pelotons, die in de binnenlanden patrouille lopen. Het is rustig op de weg, maar mocht er iets gebeuren, dan zal een van hen doorrijden om hulp te halen. Om half vier in de middag zijn ze op de terugweg, nog maar drie kilometer van de basis, als ze recht voor hen uit voorbij de Bailey-brug zien dat de weg is opengebroken. Amper heeft Jac. het sein gekregen om af te remmen, als het konvooi plots van alle kanten onder vuur wordt genomen. Jac. wordt achter het stuur in de borst getroffen en overlijdt ter plaatse op 22-jarige leeftijd. Thuis in Vessem, vroeg in de ochtend van 12 april, overlijdt zijn vader op 54-jarige leeftijd aan een hartaanval. Enkele uren later diezelfde dag wordt de familie overvallen met het bericht dat Jac. de dag ervoor in Indië is gesneuveld. Hij vindt zijn laatste rustplaats in Bandung op het Nederlands ereveld Pandu.

Bron: Brabantse Gesneuvelden