Gerardus Huisman

HUISMAN (Gerardus, roepnaam Gerard), geboren te Rotterdam op 16 november 1919. Hij woont met het ouderlijk gezin op het Rotterdamse Noordereiland, op het adres Prins Hendrikkade 55a. Wanneer op 10 november 1944 daar de razzia plaatsvindt is Gerard bijna 25 jaar oud. Hij probeert de stad te verlaten –met zijn zus Miep weet hij de afgesloten Willemsbrug over te komen, maar wordt door Duitse soldaten nabij het Witte Huis teruggevoerd. Via de Maaskade gaat het in colonne naar het Feijenoord stadion. Nabij de Stieltjeskade wordt Gerard ingescheept. Een moeizame reis –mede vanwege het stormweer- voert hem via Amsterdam en Kampen, waar hij zijn 25e verjaardag heeft, naar de provincie Groningen, waar bij Nieuweschans de grens wordt gepasseerd, richting Emden. En dan weten de Duitsers kennelijk niet wat ze met de Rotterdams aan moeten. Als vee dat in wagons is gepropt worden de mannen van hot naar her gereden. Gerard verblijft achtereenvolgens in Dalum, Lingen, Flensburg en Kuden über Burg. Behalve in Flensburg, heerst overal een zekere militaire tucht, met appel, tellen van de neuzen, marcheren en dergelijke. Ruim na de oorlog schrijft Gerard dat het werk (vooral veel graafwerkzaamheden) weinig voorstelde, maar dat het vooral kou lijden was, in de regen staan of lopen en uitkijken naar de gamellen met “Steckrübensuppe”. In het leven in Duitsland draait alles om eten: wat hem wordt verstrekt en wat moet hij erbij versieren, door ruilhandel of werkzaamheden bij boeren. Gerard ergert zich geregeld aan zijn Hollandse lotgenoten, wanneer die elkaar volkomen in de steek laten en niet kameraadschappelijk zijn. Fysiek zit het Gerard soms tegen met bloedvergiftiging, een kaakverzwering en vele steenpuisten. Op 4 mei 1945 zijn de Duitse leiders in Kuden über Burg verdwenen en is Gerard een vrij man. Een dag later luistert hij bij boer Möller, bij wie hij geregeld kwam, naar Radio Oranje, met de toespraak van de minister-president Gerbrandy: “Nederlanders gij zijt weer vrij”. Op 10 mei 1945 begint zijn reis naar Rotterdam. Onderweg treedt hij een enkele keer op als tolk en moeten de mannen eindeloos lang wachten. Eindelijk, op 2 juni 1945, is Gerard weer bij zijn ouders thuis. In mei 1946 trouwt hij met de vrouw met wie hij zich twee dagen voor D-Day verloofde. Gerard overlijdt op 23 juni 2000 in Woerden, 80 jaar oud.

Bron: Stadsarchief Rotterdam