Willem Cornelis Nieuwenhuis

Willem Nieuwenhuis groeide op in de Amsterdamse Kinkerbuurt en werd timmerman. In 1937 sloot hij zich aan bij de Internationale Brigades om te vechten in de Spaanse Burgeroorlog. Hij maakte deel uit van de Thälmann-artilleriebatterij, waar hij vocht in zware gevechten rond Teruel en de Alfambravallei. Tijdens het nationalistische Aragonoffensief in 1938, waarbij fascistische troepen met Duitse en Italiaanse steun een doorbraak forceerden, trok zijn eenheid zich terug door moeilijk terrein in Aragon. Willem werd toen bevorderd tot korporaal. Op 7 juni 1938 raakte hij gewond door granaatvuur en werd naar een hospitaal in Benicasim gebracht, waarna hij niet meer aan het front terugkeerde. In oktober 1938 werden de Internationale Brigades opgeheven en Willem keerde in november terug naar Nederland, waar hij werd gearresteerd omdat hij niet was verschenen voor militaire oefeningen. Kort voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd hij in augustus 1939 opnieuw gemobiliseerd, maar al snel ontslagen wegens gebreken. Tijdens de oorlog trouwde hij en kreeg drie kinderen. In de jaren vijftig kampte hij met psychische problemen, mogelijk als gevolg van zijn traumatische ervaringen in Spanje. Willem Nieuwenhuis’ leven werd sterk bepaald door zijn deelname aan de Spaanse Burgeroorlog, waar hij getuige was van hevige gevechten en het falen van het Republikeinse leger tegen de goed uitgeruste nationalisten, gesteund door nazi-Duitsland en fascistisch Italië. Zijn verhaal weerspiegelt de internationale strijd tegen het fascisme in de jaren dertig en de persoonlijke tol die deze oorlog eiste.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)