Eliezer de Beer

Eliezer de Beer was een Joodse man die tijdens de Tweede Wereldoorlog het slachtoffer werd van de Holocaust. Zijn hele gezin – zijn ouders, zijn vrouw en vier kinderen geboren tussen 1920 en 1931 – werd tussen mei en juni 1943 vermoord in het vernietigingskamp Sobibor. Zelf werd Eliezer in augustus 1943 naar Auschwitz gedeporteerd, waar hij in 1943 of 1944 overleed. Van zijn broers overleefde alleen Benjamin de oorlog. In de jaren twintig probeerde Eliezer in België, vooral rond Luik, werk te vinden, onder andere in de kolenmijnen. Rond 1930 keerde hij terug naar Nederland, maar er is weinig bekend over zijn beroep. In januari 1938 vertrok hij naar Spanje, waar hij slechts kort verbleef. In april 1938 vluchtte hij samen met acht andere Nederlanders uit Spanje via Frankrijk, waarbij ze een militair voertuig wisten te bemachtigen. Daarna ging de groep uiteen en Eliezer keerde vermoedelijk alleen terug naar België, waar hij vanaf oktober 1938 opnieuw werk zocht. Zijn verblijf in Spanje viel samen met de Spaanse Burgeroorlog, waarin veel buitenlandse vrijwilligers betrokken waren, maar er is geen bewijs dat Eliezer actief deelnam aan het conflict. Wel werd in 1939 een strafblad van hem opgevraagd vanwege een veroordeling uit 1917, maar verder bleef hij onder de radar van de autoriteiten. Op 22 mei 1943 werd Eliezer opgepakt en naar de Dossinkazerne in Mechelen gebracht, het Belgische doorgangskamp voor Joden. Op 2 augustus 1943 arriveerde hij in Auschwitz, waar hij kort daarna stierf. Zijn familie werd in Sobibor vermoord. De documenten over zijn leven zijn bewaard gebleven in het Belgisch archief Kazerne Dossin, onderdeel van het Joods Museum van Deportatie en Verzet.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)