Henrikus Marinus Kock

Ook bekend als: Harry

Harry, soms ook Henri genoemd, wordt geboren op 1 september 1910 in Terheijden als eerste van de zes kinderen in het molenaarsgezin van Adrianus Kock en Cornelia Domen. Zijn vader overlijdt op vroege leeftijd, als ook Harry nog maar acht jaar oud is. Hij groeit op als een vrolijke jongen die met iedereen goed overweg kan. Nadat hij het kleinseminarie en het grootseminarie heeft doorgelopen, wordt Harry in 1936 tot priester gewijd. Niet lang daarna volgt zijn aanstelling als kapelaan van de parochie Welberg bij Steenbergen, waar hij graag gezien is. Ten tijde van de Duitse bezettingsjaren zet hij zich actief in voor het verzet, naar alle waarschijnlijkheid als hulpverlener aan onderduikers. De bevrijding van West-Brabant in het najaar van 1944 verloopt zeer chaotisch; in het kader van de Slag om de Schelde wordt rond Woensdrecht zeer zwaar gevochten en sommige dorpen in de omgeving wisselen er meerdere malen tussen geallieerde bevrijding en Duitse bezetting. Op 1 november 1944 bevindt de kapelaan zich met dorpsgenoten in de schuilkelder van het hoofd van de school in Welberg, als er plots een Canadese soldaat voor de ingang staat. Harry kruipt naar buiten en wisselt enkele woorden met hem, waarna hij weer terugkeert. Spoedig nemen Duitse soldaten het dorp echter opnieuw in en sommeren iedereen in de schuilplaats naar buiten te komen. Ze hebben gezien dat de kapelaan contact heeft gehad met een Canadees. “Hier ist der Schweinhund!” wordt er geschreeuwd zodra hij naar buiten komt. Onder een tirade van gevloek en geschreeuw wordt Harry meegesleurd en verderop met geweerkolven en bajonetsteken fataal gewond. De dorpelingen mogen hem niet helpen en worden onder toenemend artillerievuur van de naderende geallieerden en Duitse beschietingen naar Steenbergen afgevoerd. De pastoor ziet een moment om de kapelaan de laatste absolutie te geven, maar de kapelaan maant hem te laten liggen, omdat hij vreest voor de veiligheid van de pastoor. De vrouw van het schoolhoofd brengt hem nog een keer water, totdat ook zij met haar man naar Steenbergen wordt gestuurd. Kapelaan Kock blijft eenzaam in het uitgestorven dorp achter en bezwijkt diezelfde dag nog aan zijn verwondingen. Hij is 34 jaar geworden en wordt in Welberg begraven. Na de oorlog wordt in zijn dorp een straat naar hem vernoemd.

Bron: Brabantse Gesneuvelden