Teunis van der Bie

Ook bekend als: Teunis

Teunis van der Bie (Princenhage, 19 november 1904 - Rollwald, Nieder-Roden, Duitsland, 9 maart 1945) was een opperwachtmeester bij de Rijkspolitie, Marechaussee en tijdens de bezetting van Nederland actief voor de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers (LO). Na 26 november 1943 was Van der Bie werkzaam als plaatselijk leider van de LO in 's-Gravenmoer. Op 9 of 11 maart 1944 werd hij gearresteerd. Na gevangenschap in Kamp Haaren en gevangenis Wolvenplein te Utrecht komt hij om het leven in strafgevangenenkamp Rollwald.

Bron: Stichting WO2Net | Oorlogsbronnen.nl

Teunis wordt geboren op 19 november 1904 in Princenhage als zoon van Arie van der Bie en Anna van Iersel. Na zijn schooltijd gaat hij in opleiding bij de politie en wordt gemeenteveldwachter in ’s Gravenmoer. Daar trouwt hij in 1930 met Engeltje van den Berg, met wie hij een gezin van vier kinderen sticht. Tijdens de Duitse bezetting is hij opperwachtmeester van de Marechaussee. Daar regelt hij hulp voor joodse en andere onderduikers. Verder heeft hij zijn functie als grenswacht en zijn contacten met het gemeentebestuur gebruikt om het bevolkingsregister van 's-Gravenmoer te stelen en zo Joden en verzetsstrijders uit handen van de Duitsers te houden. Begin 1944 wordt Teunis op last van de Generalstaatsanwaltschaft für die besetzten niederländischen Gebiete in Nijmegen gearresteerd wegens sabotage. Op 11 maart van dat jaar wordt Teunis voor verhoor vastgehouden in het Huis van Bewaring in ’s-Hertogenbosch, waar hij uiteindelijk twee maanden blijft. Via kamp Amersfoort en - volgens het weekblad van de L.O. en L.K.P. De Zwerver - Kamp Haaren belandt hij vervolgens in de gevangenis in Utrecht. Begin september 1944 wordt Teunis met honderd gevangenen op transport gezet naar Duitsland, naar het strafgevangenenkamp Rodgau-Dieburg, even ten oosten van Darmstadt. In dit kamp, waar voornamelijk politieke tegenstanders van de nazi’s uit heel Europa worden vastgehouden, worden de gevangenen onder erbarmelijke omstandigheden als dwangarbeider ingezet. Teunis werkt in een steengroeve. Als gevolg van de eerder geleden ontberingen en het extreem zware werk bezwijkt Teunis op 9 maart 1945 in Dieburg. Aan een longontsteking, hartverlamming en een maagzweer volgens de overlijdensakte. Maar de Oorlogsgravenstichting houdt het kort na de oorlog op scheurbuik. Teunis is 40 jaar geworden.

Bron: Brabantse Gesneuvelden