Nico Andriesse

Nico Andriesse wordt op 18 maart 1914 in Roermond geboren. Hij is de oudste zoon van Henri Andriesse en Annatje Andriesse-Bouman. Het stel heeft nog twee zonen: Bernard en Alfred. Vader Henri is slager van beroep.

Nico werkt als vertegenwoordiger bij de firma Zwanen­berg te Oss, een slachterij en vleesverwerkingsbedrijf Hij woont een aantal jaren op een kamer in Amersfoort aan de Sint Anfridusstraat 49.

In 1934 komt hij vanuit Den Haag naar Eindhoven. In 1941 woont Nico Andriesse bij zijn ouders in de Hoogstraat 47a in Eindhoven. Zijn vader biedt joodse reizigers, die op andere adressen niet meer welkom zijn, aan om bij hem thuis een boterham te eten en koffie of thee te drinken.

Nico woont na 1941, tot zijn deportatie, in de Emmastraat 18a in Enschede. Hij wordt op 31 augustus 1942 vanuit Westerbork gedeporteerd. Nico Andriesse is op 28 februari 1943 in Midden-Europa vermoord.

Zijn ouders en zijn broers hebben de oorlog overleefd. Bernard (Ben) trouwt in 1942 met Rachel Olman, die ook in de Hoogstraat 47a woont. Bernard en Rachel werken bij het Philips-Kommando.

Fred (Alfred) zit in die periode met zijn ouders ondergedoken in Nuenen. Via een connectie bij Philips kunnen de Andriesses terecht bij de familie Spekking, een gezin met vijf kinderen.
De familie heeft het er relatief goed. Van hun spaargeld betalen ze elke maand 25 gulden voor het onderdak. ,,De Spekkings hadden gezegd dat we mochten blijven, ook als het spaargeld op zou zijn voordat de oorlog was afgelopen.” Een aantal mensen in het dorp, onder wie de huisarts, weet dat er bij de Spekkings onderduikers zitten, en de slager brengt elke week een extra portie vlees. Er wordt gezorgd dat Fred genoeg te lezen heeft en een studie radiotechniek kan doen. Alfred en zijn ouders hebben de onderduik overleefd. Zijn broer Ben en zijn vrouw hebben Auschwitz overleefd.

Bron: Herinner U de namen, Stichting 18 September.