Petrus Vriens

Ook bekend als: Piet

Piet wordt geboren op 18 maart 1912 in Haaren als zoon van Cornelis Vriens en Huberdina Schapendonk. In 1932 wordt hij als dienstplichtige ingelijfd bij 17 RI, maar gaat al snel met groot verlof. Drie jaar later tekent hij voor militaire dienst bij het KNIL en vertrekt op 17 juli aan boord van de Johan de Witt naar Nederlands-Indië. Met zijn inheemse vrouw vestigt hij zich daar in Buitenzorg. Op 11 maart 1942 wordt hun dochter geboren. Piet zal haar nooit hebben gezien. Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de Nederlandse kolonie van wezenlijk belang geworden voor de Japanners om Oost-Azië te kunnen overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Piet als infanterist en mitrailleurhersteller ingezet bij de verdediging van Java. Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel ingenomen en landen begin maart 1942 op Java. Het KNIL, ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, miscommunicatie en onderbezetting, biedt nog weerstand, maar wordt op 8 maart in Bandoeng gedwongen tot capitulatie. Diezelfde dag wordt Piet in de stad krijgsgevangen genomen en samen met duizenden andere Nederlandse militairen afgevoerd naar de Javaanse kampen. Midden augustus wordt hij gedeporteerd naar het vasteland van Zuidoost-Azië, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Via een van de Thaise kampen wordt hij eind oktober naar Rangoon getransporteerd. De omstandigheden in de kampen en op de transportschepen zijn erbarmelijk slecht. De gevangenen staan bloot aan de willekeur en gewelddadige behandeling door de bewakers, worden met honderden tegelijk in de benauwde scheepsruimen ondergebracht en lijden onder het gebrek aan voedsel en medicijnen. Onder deze omstandigheden kunnen besmettelijke ziekten snel om zich heen grijpen. Vermoedelijk bevindt Piet zich aan boord van de Tacoma Maru 1, waar onder de gevangenen hardnekkige bacillaire dysenterie heerst. In ieder geval wordt Piet op 20 november getroffen door de ziekte en in ernstig verzwakte toestand de gevangenis van Rangoon binnengebracht. Door het gebrek aan adequate hulp bezwijkt hij op 29 november 1942, als een van de 220 slachtoffers van de uitbraak. Piet is 30 jaar geworden. Hij vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta.

Bron: Brabantse Gesneuvelden