Simon van Zandvliet

Ook bekend als: Simon

Simon wordt geboren op 6 april 1916 in het Gelderse Kerkwijk en woont in Wijk bij Aalburg, waar hij landarbeider is.

Op 29 april 1943 verordenen de Duitse autoriteiten dat alle Nederlandse oud-militairen zich alsnog voor krijgsgevangenschap moeten melden, vanwege de betrokkenheid van oud-officieren in het verzet. In reactie hierop breken spontaan de landelijke april-meistakingen uit, maar deze worden door hun gebrek aan centrale coördinatie snel en hardhandig door de Duitsers neergeslagen.

Op 3 mei wordt ook gedemonstreerd door arbeiders van de zuivelfabriek in Eethen. Een groep stakers trekt daarop naar Wijk waar de groep verder aanzwelt tot 150 personen. Simon sluit zich met enkele arbeiders aan bij de beweging, maar de Duitse autoriteiten zijn dan al gewaarschuwd. Niet lang daarna verschijnt een commando van de Sicherheitsdienst (SD) van ’s-Hertogenbosch die op de menigte begint te schieten. Wijk wordt uitgekamd en vier arbeiders die zich in een schuurtje verborgen houden, worden gearresteerd. Een van hen is Simon die vanwege het grote hakmes dat hij bij zich heeft (voor het bietenrooien) wordt gezien als de meest verdachte. Het vijftal wordt onmiddellijk daarop naar het Standgericht in Eindhoven overgebracht, waar uiteindelijk alleen Simon ter dood wordt veroordeeld. Diezelfde middag wordt hij samen met enkele Eindhovense arrestanten op het terrein van de Philipsfabrieken gefusilleerd. Simon is 27 jaar geworden.

Simon was getrouwd met Wilhelmina van Wijnen. Volgens dr. Pieter Jan Bouman waren er op 3 mei 1944 demonstraties voor de zuivelfabriek in Eethen. De Stakers zetten daarna koers naar Wijk, waar de groep groter werd en lands het distributiekantoor en gemeentehuis trok om anderen te bewegen aan de staking mee te doen. Plotseling verscheen een SD-commando die op stakers begon te schieten. Bij een zoekactie werden vier arbeiders in een schuurtje aangetroffen. Van Zandvliet was een van hen. Hij had een groot hakmes bij zich, zoals destijds bij het bietenrooien werd gebruikt. Wegens dit mes was hij in de ogen van de Duitsers het meest verdacht. De arrestanten werden overgebracht naar Eindhoven, waar het Polizeistandgericht van Zandvliet ter dood veroordeelde. Op een fabrieksbinnenplaats van Philips is hij om half tien ’s avonds geëxecuteerd. (Bron: oorlogsgravenstichting)

Bron: Herinner U de namen, Stichting 18 September.

Simon wordt geboren op 6 april 1916 in het Gelderse Kerkwijk en woont in Wijk bij Aalburg, waar hij landarbeider is. In 1942 trouwt hij met Wilhelmina van Wijnen. Op 29 april 1943 verordenen de Duitse autoriteiten dat alle Nederlandse oud-militairen zich alsnog voor krijgsgevangenschap moeten melden, vanwege de betrokkenheid van oud-officieren in het verzet. In reactie hierop breken spontaan de landelijke april-meistakingen uit, maar deze worden door hun gebrek aan centrale coördinatie snel en hardhandig door de Duitsers neergeslagen. Op 3 mei wordt ook gedemonstreerd door arbeiders van de zuivelfabriek in Eethen. Een groep stakers trekt daarop naar Wijk waar de groep verder aanzwelt tot 150 personen. Simon sluit zich met enkele arbeiders aan bij de beweging, maar de Duitse autoriteiten zijn dan al gewaarschuwd. Niet lang daarna verschijnt een commando van de Sicherheitsdienst (SD) van ’s-Hertogenbosch die op de menigte begint te schieten. Wijk wordt uitgekamd en vier arbeiders die zich in een schuurtje verborgen houden, worden gearresteerd. Een van hen is Simon die vanwege het grote hakmes dat hij bij zich heeft (voor het bietenrooien) wordt gezien als de meest verdachte. Het vijftal wordt onmiddellijk daarop naar het Standgericht in Eindhoven overgebracht, waar uiteindelijk alleen Simon ter dood wordt veroordeeld. Diezelfde middag wordt hij samen met enkele Eindhovense arrestanten op het terrein van de Philipsfabrieken gefusilleerd. Simon is 27 jaar geworden.

Bron: Brabantse Gesneuvelden