Jacques Theodorus Hubertus Verbeeten

Ook bekend als: Hubertus

Jacques wordt geboren op 5 november 1916 in Tongelre, als derde van de vijf kinderen van Hubertus Verbeeten – inspecteur van de bank – en Maria Bruens. Samen met zijn moeder, een broer en zus woont hij voor enkele maanden in 1917 bij zijn oma in Ootmarsum, waarna ze terugkeren naar Tongelre. Nadat hij het Augustinianum in Eindhoven heeft doorlopen, treedt hij toe tot de orde der Augustijner heremieten (OESA) en neemt als pater de kloosternaam Hubertus aan. Twee dagen na de Japanse capitulatie van 15 augustus 1945 roepen Soekarno en Mohammed Hatta de onafhankelijkheid van Indonesië uit. Als kort daarna de Britten en Nederlanders aanstalten lijken te maken om het oude koloniale gezag te herstellen, breekt de periode van de Bersiap (‘wees paraat’) aan, waarbij met name buitenlanders en tot vijand verklaarde Europese en Indische Nederlanders slachtoffer worden van geweld en vervolging. Tegen deze achtergrond wordt Hubertus aan de Koninklijke Landmacht verbonden als kapitein-legeraalmoezenier van de stafcompagnie van het 7e Bataljon Regiment Stoottroepen, opgericht in de zomer van 1945 in Vught, om de katholieke militairen van zijn eenheid bij de vervulling van hun plicht geestelijk bij te staan. Op 20 september 1945 reist hij met het onderdeel af naar Wokingham in Engeland, waar de Nederlandse militairen hun wapenrusting in ontvangst nemen. Midden oktober vertrekt Hubertus met de Alcantara naar de Oost. De Britse admiraal Lord Mountbatten, opperbevelhebber van het geallieerde South East Asia Command (SEAC), heeft echter met ingang van 2 november 1945 een landingsverbod uitgevaardigd voor Nederlandse troepen op Java en Sumatra, zodat de Alcantara moet uitwijken naar Malakka aan de Maleise kust, waar ze op 11 november 1945 aankomen in kamp Dusun Tua. Met het landingsverbod willen de Britten voorkomen dat het conflict in de archipel escaleert tot een grootschalige oorlog waar zij met hun daar aanwezige troepenmacht in meegesleurd zouden worden. Het eiland Bangka voor de kust van Sumatra valt nog buiten de Britse blokkade, zodat Hubertus’ eenheid daar op 10 februari 1946 kan debarkeren. De Nederlandse troepen ondervinden daar direct heftig verzet. Op 14 februari, vier dagen na aankomst op Bangka, verleent Hubertus ondanks het enorme gevaar middenin de gevechten geestelijke bijstand aan gewonden. Dat wordt hem noodlottig; hij raakt dodelijk gewond als hij vanuit een boom met pijlen in zijn rug wordt beschoten. Hubertus bezwijkt ter plaatse, 29 jaar oud. Hij vindt zijn laatste rustplaats in Bandung op het Nederlands ereveld Pandu. Voor de betoonde moed in zijn laatste ogenblikken wordt Hubertus postuum geëerd met het Bronzen Kruis.

Bron: Brabantse Gesneuvelden