Gerrit Schuring

Schuring was een metaalbewerker die in de jaren dertig werkloos raakte en actief was binnen linkse politieke groepen in Amsterdam. In november 1936 vertrok hij samen met Theo Wiering naar Spanje om deel te nemen aan de Spaanse Burgeroorlog, aangemoedigd door een oproep van de Commissie “Hulp aan Spanje”. Na administratieve werkzaamheden en een reis via Parijs en Perpignan kwamen ze aan in Albacete, het centrum van de Internationale Brigades. Hoewel ze militaire uniformen en een lichte training kregen, protesteerden ze omdat ze niet als soldaten, maar als verplegers wilden dienen. Ze werden uiteindelijk ingezet bij het front, zonder wapens maar met verbandmateriaal, en moesten gewonden verzorgen en evacueren onder zware aanvallen. Ondanks hun ontkenning communisten te zijn, werden ze onder communistische controle geplaatst, wat hun positie bemoeilijkte. Na een periode aan het front vroegen ze en kregen ze overplaatsing naar het bataljon Edgar André. Terug in Madrid zochten ze contact met de Nederlandse journalist Gerzon Kreveld, die hen in contact bracht met het Nederlandse gezantschap. Zo stelden Schuring en Wiering zich onder de bescherming van de Nederlandse consul. Deze periode in Spanje markeert een belangrijk hoofdstuk in Schurings leven, waarin hij zich inzette als verpleger in een gewapend conflict, ondanks zijn politieke twijfels en moeilijke omstandigheden. Over zijn verdere leven, met name tijdens de Tweede Wereldoorlog, is in deze beschrijving weinig vermeld.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)