Jakob van Delft

Jakob van Delft werd geboren als zoon in een groot Joods gezin van Abraham van Delft en Bloeme Bollegraaf, die samen acht kinderen kregen. Zijn vader was aanvankelijk borstelmaker en lompenkoopman, maar gaf later aan fotograaf te zijn. Het gezin woonde in de omgeving van Hoogezand, met kinderen geboren in verschillende nabijgelegen plaatsen. Op 2 januari 1938 vertrok Jakob naar Spanje om deel te nemen aan de Spaanse Burgeroorlog. Hij reisde via Massenet naar Albacete, waar hij zich aansloot bij een groep vrijwilligers, waaronder vijf andere Nederlanders. Vermoedelijk vocht hij in de 11de Internationale Brigade, een bekende eenheid van buitenlandse vrijwilligers die streden tegen de fascistische troepen. Over zijn verdere lot in Spanje is weinig bekend; hij staat niet op lijsten van gerepatrieerde Nederlandse vrijwilligers, wat erop wijst dat hij mogelijk in de strijd is omgekomen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de rest van het gezin Van Delft gedeporteerd en vermoord in vernietigingskampen. Jakob wordt echter niet genoemd bij deze deportaties, wat de veronderstelling versterkt dat hij al eerder, waarschijnlijk in 1938 tijdens de Spaanse Burgeroorlog, is gesneuveld. Zijn precieze lot blijft onbekend, maar zijn deelname aan de strijd tegen het fascisme markeert hem als een van de vele idealistische vrijwilligers die hun leven waagden in deze turbulente periode.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)