Martinus Joosten

Martinus Joosten werd geboren in 1908 in Herwen, vlakbij de Duitse grens, als jongste en enige zoon in een gezin met meerdere zussen. Zijn vader overleed toen Martinus nog maar een jaar oud was. In 1932 trouwde hij met Gerarda Wilhelmina van den Broek, met wie hij uiteindelijk vijftien kinderen kreeg, waarvan vijf doodgeboren. In mei 1938 vertrok Martinus naar Spanje om zich aan te sluiten bij de Internationale Brigades tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Hij diende in de 11de Brigade, binnen de Hollandse compagnie ‘De Zeven Provinciën’. Zijn dienst was kort, want in oktober 1938 werden de Internationale Brigades ontbonden. Martinus keerde in december van dat jaar terug naar Nederland. Bij zijn terugkomst verloor hij zijn Nederlanderschap, wat ook gevolgen had voor zijn vrouw en kinderen, die eveneens hun Nederlandse nationaliteit kwijtraakten. Bovendien werden zijn kinderen uit huis geplaatst in een Rijksopvoedingsgesticht, mogelijk gerelateerd aan het verlies van het Nederlanderschap. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat Martinus gevangen in Kamp Ommen (ook bekend als Kamp Erika), waar vooral mannen gevangen zaten die strafbare feiten hadden gepleegd, zoals het ontduiken van de distributiewet. Pas in 1970 kreeg Martinus zijn Nederlanderschap terug. Op dat moment werkte hij als montagewerker en woonde hij in Nijmegen. Zijn leven werd sterk beïnvloed door zijn betrokkenheid bij de Spaanse Burgeroorlog en de gevolgen daarvan tijdens de Tweede Wereldoorlog, die ook zijn gezin diep troffen.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)