Eduard Maria Johan Wilhelmus van den Heuvel

Ook bekend als: Eduard

Eduard wordt geboren op 5 januari 1894 in ’s-Hertogenbosch, als zesde in een gezin van negen zoons. In 1918 trouwt hij in zijn geboorteplaats met Antonia van Belkum, met wie hij drie kinderen krijgt. Hij verhuist hierna naar Alkmaar, waar hij gaat werken voor de gemeente, eerst als secretaris van de gemeentelijke Instelling voor Maatschappelijk Hulpbetoon en vanaf 1931 als directeur van het Gemeentelijk Bureau voor Sociale Zaken. Ten tijde van de Duitse bezetting is Eduard actief in het verzet en wordt daarvoor in eind februari, begin maart 1945, als het zuiden van Nederland inmiddels al enkele maanden is bevrijd, gearresteerd door de Sicherheitspolizei (SIPO) en vastgezet in de Weteringschans in Amsterdam. Begin maart wordt hij via kamp Amersfoort gedeporteerd naar concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg. Vanuit Neuengamme wordt Eduard getransporteerd naar een van de buitenkampen in Porta Westfalica bij Minden. Kampgevangenen worden daar als dwangarbeiders ingezet bij het uitgraven van tunnels voor (wapen)industriële installaties die met het verstrijken van de oorlogsjaren steeds meer onderaards worden gehuisvest vanwege de geallieerde bombardementen. Gevangenen worden aansluitend daarop ook zelf ingezet bij de wapen- en munitieproductie. Vooral het werk in de tunnels is fysiek extreem zwaar; de gevangenen moeten zeer lange dagen maken op nauwelijks toereikende voeding en staan bloot aan mishandelingen en ernstige ongelukken als gevolg van hun verzwakte toestand. Eduard is een van gevangenen die bezwijkt aan de geleden ontberingen. Als overlijdensdatum is 31 maart 1945 vastgelegd. Hij is dan 51 jaar.

Bron: Brabantse Gesneuvelden