Joodse legionair Visser Wolf Nooitrust ontsnapt aan de Holocaust
De Joodse Visser Wolf Nooitrust sluit zich in 1936 aan bij het Franse Vreemdelingenlegioen, zijn vijfjarige contract loopt tot 1941. Hoe overleeft hij de Holocaust?
Portret van Visser Wolf Nooitrust in zijn tijd als legionair.
Van Nederland naar België en terug
Visser wordt op 28 februari 1911 geboren in Amsterdam, hij is het achtste kind van Isidore Nooitrust en Eva Nooitrust-Pool. Het gezin reist veel rond in Nederland en België. Isidore is metaalgraveur en kermisreiziger. Wanneer Visser achttien jaar is overlijdt zijn vader.
Visser woont met zijn moeder en broers en zussen in een woonwagen in België. Hun moeder wordt uit de ouderlijke macht gezet en dit is waarschijnlijk het moment dat Visser terugkeert naar Nederland en terecht komt bij de Berg Stichting in Laren, een tehuis voor Joodse minderjarigen.
Franse Vreemdelingenlegioen
In 1930 wordt Visser afgekeurd voor de dienstplicht. Zes jaar later meldt de 25 jarige werkeloze Visser zich bij het Franse Vreemdelingenlegioen, waar hij wel wordt goedgekeurd. Hij dient bij de Cavalerie en wordt gestationeerd in Marokko. Dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit. Volgens zijn personeelskaart van de Nederlandse koopvaardij stapt Visser op 10 mei 1940 aan boord van de Belgische SS Carlier in Congo. Als dit klopt heeft Visser zijn contract bij het Franse Vreemdelingenlegioen niet uitgediend, dit liep namelijk vijf jaar tot 1941.
Internering
Het schip vertrekt naar Europa maar komt daar niet aan. Uiteindelijk gaat de SS Carlier voor anker bij Dakar, op dat moment onderdeel van Vichy Frankrijk. De bemanning wordt geïnterneerd in Marokko, ook Visser die vanwege zijn dienstname bij het Franse Vreemdelingenlegioen zijn Nederlandse nationaliteit is verloren en dus ongewenste vreemdeling is wordt geïnterneerd. In het werkkamp Im Fout zitten meerdere Nederlanders in dezelfde situatie als Visser gevangen. Het kost Visser meerdere ontsnappingspogingen totdat hij uiteindelijk aan boord van een Belgisch schip vanuit Casablanca weet te ontkomen naar Engeland.
Koopvaardij
Uiteindelijk komt Visser op 25 maart 1943 aan in Engeland. Nadat hij gekeurd is en politiek betrouwbaar bevonden wordt komt Visser bij de koopvaardij terecht. Dit is opnieuw een streng contract, vanwege de Vaarplicht moet het koopvaardijpersoneel tot 2 maart 1946 verplicht blijven varen. Contractbreuk wordt net als bij het Franse Vreemdelingenlegioen als desertie beschouwd.
Familie
Visser trouwt in de zomer van 1947 met de Britse Tillie Wacholder en keert waarschijnlijk pas in 1948 terug naar Nederland. Bij terugkeer blijkt dat vrijwel zijn hele familie is vermoord tijdens de Holocaust. Moeder Eva wordt op 1 februari 1943 direct na aankomst in Auschwitz-Birkenau vergast. Zussen Elisabeth en Emma zitten met hun gezinnen ondergedoken, worden ontdekt en ook direct na aankomst in Auschwitz-Birkenau vergast. Broer Eli wordt met zijn vrouw en twee zonen opgepakt. Terwijl zijn vrouw en de twee kinderen direct worden vergast werkt Eli in een werkkamp totdat hij wordt opgehangen op 30 november 1943. Broer Tobias overleeft Kamp Vught, Kamp Westerbork, Auschwitz en Dachau. Op 29 april 1945 wordt hij bevrijd. In Dachau loopt hij open tbc op, wat hij mee naar huis neemt. Hij besmet twee van zijn kinderen die overlijden en zelf overlijdt Tobias op 24 oktober 1948 aan tbc.
Terugkeer
Visser blijft niet lang in Nederland, in mei 1949 vertrekt hij naar Israel. Hier blijft hij werken als zeevarende. Acht jaar later keert Visser terug naar zijn geboorteplaats Amsterdam. Hier overlijdt Visser op 12 augustus 1990.
