Bladwijzer met geborduurd gedicht, gemaakt door Wilhelmina Amelia Anni Christina Maria Graafland-Hil...

Bladwijzer met geborduurd gedicht, gemaakt door Wilhelmina Amelia Anni Christina Maria Graafland-Hildering (Amsterdam, 24-05-1910 - plaats en datum van overlijden onbekend). Verzetsdeelnemer. -Bladwijzer met geborduurd gedicht, gemaakt van bij elkaar verzamelde stukjes stof en draad. De bladwijzer is ingelijst achter glas. Aan de achterkant van de lijst is een uitgetypt afschrift van het gedicht geplakt, met daarbij handgeschreven toevoegingen, waaronder: ‘gemaakt voor paatje die niet meer terug kwam, […] 30 mei 1945’. Bovenaan staat geborduurd:’ Bladwijzer 3-08-‘04’, en onderaan staat: ‘Blok E cel 2 R.P. Lowokwaroe [gevangenis te Malang]’. Wilhelmina Graafland-Hildering was de oudste dochter van de uit Indonesië afkomstige John Martin Hildering (Benkoelen [Bengkulu] 1888 – Malang, 1945), en Maria Helena Hildering-Ran (Enkhuizen, 1889 – 1974). Wilhelmina werd geboren in Amsterdam, waar haar vader aan de Kweekschool voor machinisten studeerde. Op onbekend moment is het gezin naar Indonesië gegaan, waar John eigenaar en directeur werd van diverse bedrijven - waaronder een cultuuronderneming - in Kediri (Oost-Java). Op 31 december 1940 trouwde Wilhelmina met de diplomaat Anthony Cornelis Hendrik Graafland (1903-1991). In de periode tussen 8 december 1941 en 8 maart 1942 diende Anthony als officier in het KNIL. Na de capitulatie werd hij krijgsgevangen genomen. Wilhelmina en haar ouders pleegden (onbekend in welke hoedanigheid) verzet tegen de Japanse bezetter. Op enig moment (waarschijnlijk augustus 1944) werd het gezin vanwege hun verzetsactiviteiten gearresteerd door de Kempeitai (de Japanse militaire politie en inlichtingendienst). Wilhelmina en haar vader werden gevangengezet in de Lowokwaroe-gevangenis (omgeving van Malang), dat fungeerde als interneringskamp. Ze werden apart in tegenover elkaar liggende cellen geplaatst, die ze elk deelden met nog drie andere mannelijke gevangenen. Wilhelmina was er getuige van dat John stelselmatig werd mishandeld. Zelf zat ze tot 3 februari 1945 in de gevangenis en werd toen vrijgelaten. Haar vader bleef vastzitten en stierf op 30 mei 1945 aan de gevolgen van de mishandeling. Na de capitulatie van Japan werd Wilhelmina op 20 januari 1946 naar Nederland geëvacueerd. John werd begraven op de gemeentelijke begraafplaats Sukun te Malang, maar in de jaren tachtig opgenomen op de Erelijst voor Gevallenen en herbegraven op het Nederlands Ereveld Kembang Kuning (Surabaya, Indonesië).