Audio-interview met Hilly Hogestijn-Vrijburg (1 uur en 28 minuten) over haar jeugd in Nederlands-Indië.

Audio-interview met Hilly Hogestijn-Vrijburg (1 uur en 28 minuten) over haar jeugd in Nederlands-Indië. Hilda Maria ('Hilly') Hogestijn-Vrijburg (Batavia, 29 januari 1935) was het derde kind van Gerhard Sietse ('At') Vrijburg en Anna Gertrude Johanna van Heeckeren. At was in Nederlands-Indië geboren (Buitenzorg), maar werd wel geïnterneerd omdat zijn ouders in Nederland waren geboren. Hilly's moeder was ook in Nederlands-Indië geboren, net als haar ouders en de generatie daarvoor. Daarom hoefde zij en haar kinderen tijdens de Japanse bezetting het kamp niet in. Zij leefden dus buiten de kampen (buitenkampers). Tijdens de bezetting werd voor Hilly’s moeder steeds lastiger om aan voldoende eten te komen. Hilly en haar goede vriend Achmed, een zoon van één van de bedienden van de familie Vrijburg, hielpen mee in de tuin. Hilly’s moeder werd tijdens de bezetting kumicho, een soort wijkhoofd, voor vijf huizen in de directe omgeving. Toe Achmed omstreeks 11 jaar oud was, kwam hij op een heiho-school terecht, waar de leerlingen tot inheemse hulpsoldaten werden opgeleid. Kort na de bevrijding zat Achmed met een geweer in een boom naast het huis van de familie Vrijburg. Volgens Hilly had hij de bedoeling haar en anderen van de familie dood te schieten. Achmed is toen door een gurkha, een Brits-Indische militair, uit de boom geschoten. Deze gebeurtenis schokte haar zeer. Hoewel Japan op 15 augustus 1945 capituleerde kwamen Hilda en haar familie daar pas achter toen At opeens voor de deur stond. Hilly herkende haar vader op het eerste gezicht niet, omdat hij zo vermagerd was. Na de capitulatie van Japan brak de Bersiap-periode uit. In de directe omgeving van het huis van de familie Vrijburg was regelmatig rumoer. Er werd geschoten, Hilly sliep onder haar bed. Ze vermoedt dat pemuda’s een paar huizen verderop een aantal Chinezen hebben vermoord. Omdat ze regelmatig ziek was door te weinig en slechte voeding en gebrek aan medicijnen, zette At zijn dochter begin 1946 op een ziekentransport naar Nederland. De rest van de familie bleef nog een tijd in Indië. Hilly had het niet naar haar zin in Nederland. Drie jaar later, in november 1949, ging ze met haar ouders, broertjes en zusjes mee terug naar Indië. ‘En ik was blij dat ik weer thuis was’. Het interview is afgenomen in het kader van voorbereidend onderzoek voor de permanente tentoonstelling Nederlands-Indië die 2005-2022 in het Verzetsmuseum Amsterdam te zien was.