Getuigen Verhalen, Het Molukse perspectief in oorlogstijd, interview 45

Geïnterviewde 45 is in 1922 geboren in het dorp Abubu, eiland Nusalaut, Molukken, Indonesië. Hij groeit op in een gezin met zes kinderen, waarvan hij de jongste is. In Abubu en in Saparua gaat hij naar school. Eigenlijk wil hij dominee worden, maar in 1941 tekent hij bij het KNIL. Voor de oorlog ging hij via Rombong naar Yogya en naar Malang. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, vocht hij met zijn compagnie in Poconogoro. Ze trokken zich terug naar Malang, waar ze werden geïnterneerd. Via Glodok en Surabaya gingen ze als gevangenen via Ambon, waar ze niet van boord mochten, naar Bapo in Irian. Na een maand in Bapo werden ze naar Dobo gebracht. Daar bleven ze gevangen tot de Japanse capitulatie. Na de oorlog werd hij, wederom als KNIL-soldaat, te werk gesteld in Namlea. In 1947 ging hij voor de opleiding tot korporaal en sergeant naar Bandung. Na terugkeer in Ambon, werd hij weer naar Namlea gezonden. In 1948 trouwde hij en kreeg een woning in de kazerne in Batu Merah te Ambon. Daar bleef zijn vrouw achter, terwijl hij in Tual moest werken. Tijdens de RMS raakte hij gewond in de bergen in Seram. Daar werd hij door de Alifuren, oorspronkelijke bewoners van Seram, verzorgd. In de jaren 90 heeft hij geprobeerd in aanmerking te komen voor een oorlogsslachtofferuitkering. Dat is echter niet gelukt.