Foto's met leden van de verzetsgroep Westerweel. Ongedateerde opnamen. 1. groepsportret Palestina-pioniers voor het paviljoen Loosdrechtsche Rade, met Menachem Pinkhof en Lodie Cohen 2. idem 3. idem 4. pioniers en andere leden groep Westerweel op vakantie bij Nunspeet, met Lore Doorlacher en Jan Smit 5. idem 6. idem 7. idem 8. idem 9. idem 10. idem 11. idem 12. idem 13. idem 14. idem 15. idem 16. Menachem Pinkhof (Jan Staas) en Schuschu Simon stappen op de trein 17. schuilhut bij Westerbork 18. portret van Max Windmuller (na de invasie in Parijs gearresteerd en gefusilleerd)

Doctoraalscriptie Rijksuniversiteit Groningen. 74 bl. : ill. ; 30 cm.

Dit boek beschrijft de fascinerende geschiedenis van de door de links-socialistische onderwijzer Joop Westerweel aangevoerde verzetsgroep, die bestond uit niet-Joodse linkse activisten en zogeheten Palestinapioniers. Dit waren merendeels Duitse Joden die zich voorbereidden op hun vertrek naar Palestina. Beide groepen hadden een marginale maatschappelijke positie, waardoor zij buiten de kaders van het verzuilde Nederlandse bestel konden opereren. Door samen te werken met uiteenlopende religieuze en sociale kringen slaagde de organisatie erin ongeveer 250 Joden in veiligheid te bren-gen. Het non-conformisme van de groep bleek ook uit de ongebruikelijk op-lossingen voor de onderduik. Een tiental pioniers reisde met valse papieren naar Duitsland. Van de 150 Joden die in Frankrijk onderdoken, slaagden er 70 in Spanje te bereiken. De Westerweelgroep betaalde een zware prijs voor zijn werk. Joop Westerweel stierf voor een vuurpeloton. Andere leden kwamen terecht in concentratiekampen, wat van grote invloed was op hun verdere leven. Met literatuuropgave, register. 252 pagina's : illustraties ; 24 cm

Archief van Martinus Franciscus ('Tinus') Schabbing (geboren Amsterdam 1922 - overleden 2005). Verzetsdeelnemer. Tinus Schabbing werkte in het begin van de bezetting bij het distributiekantoor in de nieuwe Noordoostpolder. Hij sloot zich in 1942 aan bij de groep van Joop Westerweel. Regelde valse reispapieren en bracht uit kamp Westerbork ontsnapte Joden de Belgische en Franse grens over. Werd een keer op de terugweg naar Nederland in Frankrijk aangehouden, maar door een welwillende Duitse officier weer vrijgelaten. Schabbing en zijn echtgenote Antonia (Tony) Schabbing-de Groot hebben ook zelf Joden onderdak verleend, in hun huis in Amsterdam (2e Helmersstraat 40-II of III). Onder anderen aan Rivka Cohen, in april 1944. Na het begin van de Spoorwegstaking in september 1944 nam Schabbing in Amsterdam in VGA-verband de zorg op zich voor een kring van onderduikers. De collectie bevat hoofdzakelijk identiteitsbewijzen en reisdocumenten (echte en valse), valse stempels, diverse documenten die met het illegale werk te maken hebben, enkele illegale geschriften, brieven en briefjes en foto's. Dit betreft zowel documenten van Tinus Schabbing zelf als van de groep-Westerweel.

Het monument bij de Blauw Wit Sporthal in Amsterdam is opgericht ter nagedachtenis aan de verzetsman Joop Westerweel die op 11 augustus 1944 door de bezetter is gefusilleerd. Onderwijzer Joop Westerweel werd in 1927 op 28-jarige leeftijd voorzitter van korfbalvereniging Blauw-Wit. Hij was een idealist die geloofde in de heilzame en bindende kracht van het verenigingsleven. In de crisisjaren dertig slaagde hij erin armen en werklozen lid van de club te laten worden en blijven. Westerweels sociale bewogenheid kwam in de Tweede Wereldoorlog het sterkst tot uitdrukking. Als onderwijzer in Bilthoven kwam hem ter ore dat in Loosdrecht een huis vol Joodse kinderen door de bezetter zou worden ontruimd. Met een kleine groep, die zijn naam droeg, heeft Westerweel de kinderen op tijd weggehaald, en gezorgd voor onderduikadressen, voedselbonnen en onderwijs. Uiteindelijk bracht hij via geheime vluchtroutes honderden kinderen naar Frankrijk, België en Spanje. Zijn vrouw Willy Westerweel werd in 1943 op het Centraal Station van Rotterdam opgepakt, maar overleefde het vrouwenkamp Ravenbrück. In Vught heeft zij nog oogcontact gehad met haar man, die in 1944 ook werd opgepakt. Uiteindelijk werd Joop Westerweel op 11 augustus 1944 gefusilleerd in Vught. Hij verwierf internationale erkenning. In Israël werd een monument voor hem opgericht, in Amsterdam is een school naar hem vernoemd.

De geïnterviewde werd geboren op 22 maart 1918. Gedurende de oorlog raakte hij via zijn vrouw betrokken bij de verzetsactiviteiten van de zogeheten Westerweel/Loosdrecht Groep. Hij verzorgde bonkaarten aan ondergedoken Joodse kinderen en hielp Joodse kinderen via België naar Spanje te vluchten. Over zijn werkzaamheden voor deze groep vertelt de geïnterviewde uitvoerig. Hij is vanuit deze groep tevens betrokken geweest bij de ontsnapping van een Joodse vrouw uit Westerbork. In Amsterdam was hij getuige van een executie van een groep mannen nabij het Weteringcircuit. The interviewee was born 22 March, 1918. During the war he became involved in resistance activities in the so-called Westerweel/Loosdrecht Group, through his wife. He provided food coupons and brought them to Jewish children in hiding, and helped Jewish children to escape to Spain via Belgium. He talks extensively about his work for this group. Through the group he was also involved in the escape of a Jewish woman from Westerbork concentration camp. In Amsterdam, the interviewee witnessed the execution of a group of men on a street near Weteringcircuit.

Archief van P. van Leeuwen. Pieter (Piet) van Leeuwen, geboren 18 februari 1916 - overleden 18 januari 1996. Verzetsdeelnemer. Piet van Leeuwen was architect en beeldend kunstenaar. Hij hielp Joodse onderduikers vanuit zijn woonhuis aan de Kattenburgergracht 11-I te Amsterdam, ondermeer in samenwerking met de groep Westerweel, de vervalser Goubits en Wies Kylian, waarmee hij in schijnhuwelijk was getrouwd. Hij was betrokken bij de organisatie van kindervakantiekampen (bij Voorthuizen?), waaruit steeds enkele Joodse kinderen naar onderduikadressen werden gebracht, en bij Westerweels ontsnappingslijn naar Palestina, die via Spanje liep. Na een inval in zijn woning is Van Leeuwen een poos ondergedoken geweest in het Limburgse Schin op Geul, bij boer Kuypers, een van zijn onderduikcontacten. In de collectie bevinden zich voornamelijk verschillende (deels valse) identiteitspapieren. Ook is er een telegram met de codeboodschap 'en nu zit hij in de nor de getuige met de snor'. Dit codebericht werd aan een groep rondgestuurd, waarschijnlijk om te waarschuwen dat Joop Westerweel was gearresteerd.

Drie fotografische groepsportretten van kinderen met hun leiding tijdens een jeugdkamp. De leidster met blond krullend haar is Wies Kylian, die samen met Piet van Leeuwen de kampen organiseerde om daarmee telkens enkele joodse kinderen naar onderduikadressen te helpen. Mogelijk werkten zij samen met de groep Westerweel. Piet van Leeuwen en Wies Kylian waren tijdens de bezetting in schijnhuwelijk getrouwd. Van Leeuwen was architect en beeldend kunstenaar. Hij hielp Joodse onderduikers en maakte deel uit van groep Westerweel.

Archief van K. Hirschfeld. De heer of mevrouw K. Hirschfeld. Verzetsdeelnemer. K. Hirschfeld hielp door middel van vervalste reisvergunningen Joden te vluchten vanuit kamp Westerbork, waarschijnlijk in samenwerking met de groep Westerweel. De collectie bestaat uit een gestolen blanco reisvergunning.